انجمن شعر discussion

1.
الف. لام. «فا»
تو شعری هستی بی‏تردید
که ناگهان
بر منطقِ نارایِ من نازل شده
و تمام مناطق عقلانیت‌ام را
منزل به منزل
به تردید کشانده.

2.
از دروازه‌های جنوبی جنون
تا شمال پریشانی
از این همه هیاهو و همهمه
غرض نام تو بود
که آخر فراموش کردیم.

3.
های!
ای کسانی که ایمان آورده‌اید،
آسمان شما را باد
من زمین ِ خودم را دارم.

غرض نام تو بود
که آخر فراموش کردیم
...


براستی داریم دنبال چی می دویم ما؟


ممنون آزاده