مشاعره discussion

بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید.
و دست هاش هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را به سمت ما کوچاند.
و بارها دیدیم
که با چقدر سبد
برای چیدن یک خوشه بشارت رفت.
و رفت تا...
ولی افسوس
که ما میان پریشانی تلفظ درها
برای خوردن یک سیب
چقدر تنها ماندیم.


شعری از سهراب در سوگ فروغ تک بانوی شعر ایران

ديرگاهي ست در اين تنهايي
رنگ خاموشي در طرح لب است
بانگي از دور مرا مي خواند
ليك پاهايم در قير شب است

.
.
سهراب خود نيز بزرگ بود
مانند عاشقانه هاي فروغ