Dorethea Jenquin

“Był to przyjazny rudy policjant z jej dzielnicy. Ten, z którym dawniej rozmawiała matka. Który zawsze puszczał do niej oko, kiedy szła do szkoły. Do którego pomachała w dniu aresztowań, a on odwrócił wzrok. Teraz był zbyt blisko, aby spojrzeć w inną stronę. Patrzyła mu w oczy, ani razu nie spuszczając wzroku. Miał dziwne żółtawe źrenice, niemal złote. Twarz policjanta poczerwieniała ze wstydu i dziewczynka miała wrażenie, że widzi, jak drży. Nic nie mówiła, patrząc na niego z całą pogardą, na jaką umiała się zdobyć.”
― Tatiana de Rosnay, Sarah's Key

“I've not much interest in the important things of life. Only in the beautiful things. Just this lilac here makes me happy.”
― Erich Maria Remarque, Three Comrades

“Where’s everybody? I thought you had started production.”
“They’ve got a day off, but don’t worry you’ll see the machinery is here.”
But Brown was worried. As they entered the canteen, the lights came on
automatically. There was nobody there.
“What’s going…...” but he never finished the sentence. Brown felt a sharp pain on the
side of his head and everything went black.”
― Max Nowaz, The Arbitrator

“Imagine your worst day, multiply it by a hundred, and pray to your God
that you never experience what some of the people in this war zone go
through, everyday, without any hope of it getting better. Ever. Compared
to these people, every day, no matter how bad, is the best day ever. I
know nothing about pain, nothing about suffering and hopefully never will.”
― Hendri Coetzee, Living the Best Day Ever