Deniz

“Göreceksiniz ya, ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım... Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değildir...”
― Sabahattin Ali, Kürk Mantolu Madonna

“IT'S MORNING, TIME to get up, so get up, Arturo, and look for a job. Get out there and look for what you'll never find. You're a thief and you're a crab-killer and a lover of women in clothes closets. You'll never find a job!
Every morning I got up feeling like that. Now I've got to find a job, damn it to hell. I ate breakfast, put a book under my arm, pencils in my pocket, and started out. Down the stairs I went, down the street, sometimes hot and sometimes cold, sometimes foggy and sometimes clear. It never mattered, with a book under my arm, looking for a job.
What job, Arturo? Ho ho! A job for you? Think of what you are, my boy! A crab-killer. A thief. You look at naked women in clothes closets. And you expect to get a job! How funny! But there he goes, the idiot, with a big book. Where the devil are you going, Arturo? Why do you go up this street and not that? Why go east - why not go west? Answer me, you thief! Who'll give you a job, you swine - who? But there's a park across town, Arturo. It's called Banning Park. There are a lot of beautiful eucalyptus trees in it, and green lawns. What a place to read! Go there, Arturo. Read Nietzsche. Read Schopenhauer. Get into the company of the mighty. A job? fooey! Go sit under a eucalyptus tree reading a book looking for a job. ”
― John Fante, The Road to Los Angeles

“Sinema salonlarından çıkıp gerçeğe alışabilmek için gözlerini kırpıştırdıklarını gördüm, dünyada neler olup bittiğini öğrenmek için sendeleyerek evlerine Times okumaya gidişlerini izledim. Onların gazetelerine kustum ben, edebiyatlarını okudum, örf ve adetlerine uydum, yemeklerini yedim, sanatlarına esnedim. Ama ben yoksulum, soyadımın sonu ünlü bir harfle bitiyor ve benden nefret ediyorlar, babamdan ve babamın babasından da, ellerinden gelse kanımı içerler ama yaşlanmışlar artık, güneşin altında ölüyorlar, oysa ben genç ve umut doluyum, yaşadığımız zamanı ve ülkemi seviyorum ve sana Yağlı dediğimde yüreğim değildi konuşan, eski bir yara titreşti sadece. Yaptığımdan çok utanıyorum.”
― John Fante, Ask the Dust

“Evde oturmaya o kadar alışmışım ki sanki evden çıkınca gerçek bir dünyada yaşamıyorum.Evin dışında her yer sanki aynı,sanki bütün insanlar birbirine benziyor.Ne acıklı değil mi?”
― Oğuz Atay, Günlük