Jaime Audrines

“The short and obscene sentence of Poseidonius about the rubbing together of two small pieces of flesh, which I have seen you copy in your exercise books with the application of a good schoolboy, does no more to define the phenomenon of love than the cord touched by the finger accounts for the infinite miracle of sounds. Such a dictum is less an insult to pleasure than to the flesh itself, that amazing instrument of muscles, blood, and skin, that red-tinged cloud whose lightning is the soul.”
― Marguerite Yourcenar, Memoirs of Hadrian

“Cercai di percorrere col pensiero la rivoluzione attraverso la quale passeremo tutti, il cuore che s'arresta, il cervello che rinuncia al pensiero, i polmoni che cessano di aspirare la vita. Anch'io subirò uno sconvolgimento analogo: morirò, un giorno. Ma ogni agonia è diversa; i miei sforzi per figurarmi quella di Antinoo non pervenivano che a una costruzione priva di valore: era morto solo.”
― Marguerite Yourcenar, Memoirs of Hadrian

“Се сомневам дека и цела филозофија на светот би успеала да го укине ропството; во најдобар случај, ќе му го смени името. Во состојба сум да замислам полоши форми на ропство од нашите, полоши зашто се поподмолни; било затоа што ќе успеат да ги претворат луѓето во глупави и задоволни машини што замислуваат дека се слободни иако се под јарем, било затоа што кај нив ќе се развие, исклучувајќи ги безделничењето и уживањата, желба за постојана работа, каква што е страста за војување кај варварските раси. Јас повеќе го сакам нашето вистинско ропство од тоа ропство на духот и човечката фантазија.”
― Marguerite Yourcenar, Memoirs of Hadrian

“We lose track of everything, and of everyone, even ourselves. The facts of my father's life are less known to me than those of the life of Hadrian. My own existence, if I had to write of it, would be reconstructed by me from externals, laboriously, as if it were the life of someone else: I should have to turn to letters, and to the recollections of others, in order to clarify such uncertain memories. What is ever left but crumbled walls, or masses of shade?”
― Marguerite Yourcenar, Memoirs of Hadrian