Mohammad Ali

“​- فرانسوا، زندگی یعنی چه؟
- نمی دانم، ولی گاهی از خودم می پرسم آیا زندگی یک صحنه نیست که به دستور کسی در آن پرتاب می شوی و وقتی در آن افتادی باید طولش را طی کنی و برای این طی کردن، هزاران شکل وجود دارد. شکل هندی، شکل آمریکایی، شکل ویت کنگ...
- و بعد که آن را طی کردی؟
- وقتی یک بار آن را طی کنی، دیگر کافی است، تو زندگی کرده ای. از صحنه خارج می شوی و می میری.
- و اگر بلافاصله مردی؟
- فرقی نمی کند، صحنه را طی کرده ای فقط کمی تندتر. زمانی که تو برای این طی کردن صرف می کنی، مهم نیست، چیزی که مهم است، شکل طی کردن توست. مهم این است که آن را خوب طی کنی.
- خوب طی کردن آن یعنی چه؟
- یعنی اینکه در سوراخ سوفلور نیفتی. یعنی بجنگی، مثل یک ویت کنگ. نگذاری خفه ات کنند، نگذاری خودخواهان برایت وراجی کنند، یعنی اینکه به چیزی ایمان داشته باشی و به خاطرش بجنگی، مثل یک ویت کنگ.
- و اگر اشتباه کنیم؟
- به درک، مهم نیست. اشتباه کردن بهتر از هیچ کار نکردن است.”
― Oriana Fallaci, زندگی جنگ و دیگر هیچ