WhatNarjesReads > Recent Status Updates

بالاخره نوبتی باشه، نوبت این کتابه.
اولین کتابِ ۲۴ سالگی... .

یک عمر کتاب‌های جنگی خوندم و داستانشون برام جذاب بود، الان که نیمچه‌ تجربه ای دارم از این اتفاق بیخود و منفور، جذابیت این ژانر خیلی برام کم شده، خیلی خیلی زیاد.

وقتی پشت سرهم ژانر تخیلی یا فانتزی میخونم دیگه نمیتونم واقعاً، اون وسط دلم واقعیت میخواد، دلم چیزهای ملموس میخواد، نمیدونم این هم به خاطر بزرگتر شدنه، یا فقط یک سلیقه، نمیدونم بقیه هم همین حس رو دارن یا نه.

حالا که هوا پاییزی هست و کسلی سرماخوردگی سایه‌شو روی سرم انداخته، وقتشه طلسم هری پاتر رو بعد از ۱۰ سال بشکونم.

چرا اینقدر فرق داره این جلد؟ اصلا آرتیوم رو نمیشناسم، حتی نوشتار رو ...

ساشا هر دو خط یکبار : I Can Fix Him

یک طوری دارم آشنایی‌ با متروی مسکو و مناطق بالای سر و اطرافش پیدا میکنم که به متروی تهران ندارم
حداقل اینکه رفتم مسکو گم نمیشم (Amen)

هیچ چیز نمیتونست من رو از دیدن اسم شکارچی توی این جلد خوشحال‌تر کنه 💃🏿

Breakfast at Tiffany's and bottles of bubbles

😎

فکر میکردم خیلی جذابتر از این حرف‌ها باشه.
اما هنوز به اون مرحله از کشش نرسیدم که ۵ جلدرو قورت بدم.
زوده برای قضاوت اما...
کمی صبر

نگاهِ ارزیابانه‌اش رو به شرایط اجتماعی دوست دارم، حس میکنم بخش بزرگی از هویت خود نویسنده هست و تجربه‌هایی که داشته.

هیلل مغزش خیلی خوب کار میکنه و اونقدری قلدر هست که از مدیر مدرسه اخاذی کنه ولی نمی‌تونه با قلدر مدرسه که همیشه اذیتش میکنه روبه‌رو شه، تضاد جالبیه.

تا اینجا که خیلی کلیشه‌ای نوشته شده، کارکتر شکست خورده در زندگی، با دوستی با زندگی پرفکت و همه چی تموم، حسرت‌ها و حسودی های این وسط و نفرت‌های ریز ریز در پوشش دوستی و خیرخواهی 😁
احتمالاً قدم بعدی داستان اینه که ثابت کنه که اون دوستش اونطور که نشون میده زندگی پرفکتی نداره

پاییز امسال رو با ماراتن تریلر/جنایی/قتل/رازآلود خوانی شروع کردم،
یک بارون حسابی و هوای ابری/طوفانی کم دارم.

از این کتاب‌هایی هست که عین چسب میچسبه به دست آدم و ول نمیکنه.
نشستم و یک‌هو دیدم ۱۰۰ صفحه‌شو خوندم و چون خیلی وقته این ژانری نخوندم، ذوق دارم و امیدوارم غافلگیرم کنه

الحق که کتاب عجیبیه. واقعاً از خوندنش حس عجیبی دارم