iremius > Recent Status Updates

"Mevsimlerden yazdı ve tercüme-i halime ne söylesem azdı. Biliyordum, gidecekti. Kim bilir, belki de bir bekleyeni vardı? Lakin gözlerinden anlıyordum, o da benim gibi yalnızdı. Dışarıdan bakınca halleri pervasız, ruhu uçarıydı. Sevdiyse de çok, korkarım bana pek inanmazdı. İşte bu konuda çok haksızdı. Varsın olsun; başka kim gözlerinde umudu ve acıyı aynı anda böyle güzel taşırdı?"

Hayat sanki kendimi mecbur ettiğim ve kendimi ruhsal olarak bağlamamak için özel çaba harcadığım işlerden ibaret. Birçoklarına göre hayat olağan akışı içinde geçip gidiyor. Ben neyin olağan, neyin olağandışı veya olağanüstü olduğunu doğru dürüst tartamamanın acısını çekiyorum.

Oysa insan hayatı tek ömre sığmaz.

Yine de kainatın tasarımında kalbimi inciten bir şeyler vardı. Hüzün şeklinde tezahür eden bir alerjiden muzdariptim.

"Bu yolda müdavim ve şu sefalara müptela olanlara Allah hem yardım etsin hem akıllar versin!"

"Bir kimse insan olsun ve göğsünde bir yürek bulunsun da hiçbir kimseyi sevmesin, bu olacak şey midir?"

"Akşam lokantada içmek için ilk teklifi yapan Hulusi ve ilk nazı gösteren Ahmet olduğu halde şimdi ısrarın Ahmet'e ve nazın da Hulusi'ye geçmesi, içkinin dikkate değer olan güzelliklerindendir."

Zihin ne kadar hızlıdır! Bir anda kâinatı dolaşır.

"Evdeki ıstırap dolu sessizliğe son vermek için kendimi camdan aşağı atmayı planlıyordum ki zil çaldı."

Alperciğim... Manyak çocuğum benim.

"Telefon defterlerimiz; rahmetli, cennetmekan, merhum, merhumelerin isimleriyle doluydu. Aradığımız hemen hiç kimseye şu anda ulaşılamıyordu. Kimyasal bir abrakadavradan ibaret saydığımız ölüme angajeydik. Harekete hazır bir cenaze organizasyonuyduk. Ecelin doğal müttefikiydik. Binaenaleyh, cinayete zahmetsizce adapte olduk."

"Meleklerin mayın döşediği cami bahçesinde, musallanın civarında örgütlenmiştik. Cenazeleri iyi bilirdik. Kabristan müdavimiydik. Gölgemiz bizi mezara çekiyordu. Omuzlarımızda dinmeyen tabut sızısı. Karacaahmet'in patikaları bizim ayak izlerimizle şekillenmişti. Binlerce ölünün toprağı gözyaşımızla yeşermişti. Tüm rüyalarımız cennette, kabuslarımız cehennemde geçiyordu."

"Cinayeti kolay hazmetmiştik. Ağızda meyveli yoğurt tadı bırakan mutfak hilesi. Mentollü anestezi. Çünkü dini bütün ihtiyarlardık. İnancın acılığıyla aşılanmıştık. Ahiretin kıyısında ikamet ediyorduk. Muhayyilemizde eskatolojik eskizler uçuşuyordu. Final heyecanıyla doluyduk. Azrail'le sıkı fıkıydık."

Kırmızı Vosvos az ötede duruyordu. Gökyüzünde tek yıldız yoktu.

Aklına Sezai geldi, tanıdığı en dürüst başkomiser, intihar ederken bile devletin kurşunu ziyan olmasın diye babasından kalan beylik tabancasını kullanmıştı.