Sepid > Recent Status Updates

«شاید کوبنده‌ترین نقد آدورنو بر سارتر قرار دادن موضع او در ردیف این خواست محافظه‌کارانه باشد که هنر باید چیزی به ما بدهد، و متقابلا ما هم باید قادر باشیم تا چیزی از آن به دست آوریم. از این چشم‌انداز، هنر باید سرمایه‌ی شما را برگرداند...نگرش سارتر... دسترس‌پذیری صریح معنا را پیش‌فرض می‌گیرد. برای آدورنو هنر، خود در حکم انکار این ضرورت است که همواره می‌توان چیزی از پدیده‌ها بیرون کشید».

«ما آنچنان به تعارض دیرینه میان عقل و شوق عادت کرده‌ایم که از مفهوم تفکر پرشور، که در آن اندیشیدن و شور حیات یکی می‌شوند، تا حدودی یکه می‌خوریم... و با هایدگر، این تفکر پرشور، از حقیقت ساده متولد-شدن-در-عالم نشئت می‌گیرد، و به امری می‌اندیشد که ... تفکر را فرا می‌خواند، و تفکر از آن پاسخ می‌شنود. هدف غایی این سنخ از تفکر امری همچون ادراک یا دانش نیست، بلکه نفس زندگی است.»

چه نگاه دل‌کِشی!

ساده‌انگاری خواهد بود اگر حس کنیم که ما یک خود منفرد و مجزا هستیم و می‌توانیم بدون ارجاع به دیگران خودمان را درک کنیم، چون همانطور که فرانسیس بروسک روان‌پزشک می‌گوید:« ما حسی را که به خودمان داریم در یک فضای بین فردی پرورش می‌دهیم. مفهوم «خود» منفرد و اتمی توهمی بیش نیست.»

جنبه خنده‌آور شخصیت دن کیشوت در تضاد اندیشه‌های برگزیده او با الزامات و ضروریات زمان است، در آن است که این اندیشه ها نمی‌توانند صورت فعلیت به خود بگیرند و در قالب عمل ریخته شوند. هرکسی اندکی دن کیشوت است، ولی بیش از همه،کسانی دن کیشوت‌اند که دارای نیروی تخیل آتشینند و با تمام روح خود دوست می‌دارند، قلبشان نجیب و شریف است و حتی از اراده قوی و خرد نیز برخوردارند، اما از زرنگی و مهارت عملی بی‌بهره اند.