Alexandra > Recent Status Updates

Monotonna, nudna jak flaki z olejem, ciągnie się niemiłosiernie, autorka traktuje mnie jak idiotę, który się niczego nie domyśla. Brak innych tematów/ wątków niż strata - ale już tak monotematyczna że bardziej się nie dało. Na nic konkretnie czytając się nie czeka. Chce już mieć to za sobą

Miło było tulić się do kogoś i chociaż na chwilę przestać udawać, że wszystko ze mną w porządku. Miło było na moment zdjąć maskę i pokazać zmęczenie, które pod nią ukrywałam.

“Ale potem przypominałam sobie o rzeczywistości i czułam się, jakbym znów ją traciła. Umierała każdego poranka, ilekroć się budziłam i przypominałam sobie, że jej już nie ma”

Jesteśmy jak psy obsikujące uliczne hydranty. Zatruwamy wody gruntowe toksycznymi sikami, znacząc wszystko jako MOJE w żałosnej próbie przetrwania własnej śmierci

Żałoba nie zmienia człowieka, Hazel. Ona go obnaża.

Wydawało mi się, że widziałam już wszystko, co czyste i dobre na świecie, i zaczynałam przypuszczać, że gdyby śmierć się nie wtrąciła, taka miłość, jaka łączyła mnie z Augustusem, i tak nie mogłaby przetrwać. „Tak świt nam blaknie w światło dnia – jak napisał poeta. – Wszystko, co złote, krótko trwa”