hris irys > Recent Status Updates

wiem że jest dopiero luty ale to chyba będzie najlepsza książka przeczytana w tym roku

już od samego prologu i poznania Caitlin powieść mi się nie spodobała, już po samej odzywce do starszej Pani która chciała być uprzejmą wiedziałam że nie polubię jej i miałam przeczucia że też nie spodoba mi się sposób prowadzenia fabuły. dałam szansę jak zwykle do około setnej strony i eeee nie mam ochoty dalej czytać

idzie mi to jak krew z nosa, Jadwiga z jej podejściem do życia jest strasznie męcząca. poza tym jest okropna i złośliwa. nie wiem czy to doczytam, trochę mi szkoda czasu... jeszcze dam szansę ale na razie wiele działań to takie zapchaj dziury, bo Jadwiga coś sobie ubzdurała

początek rozwleczony strasznie, nadal nie wiem, co się dzieje ale czytam dalej

świetny klimat jest tej książki <3

moja pierwsza historia o syrenach

barwna atmosfera, taka hmm melodramatyczna - na razie nie czyta się źle ale jeśli historia kryminalna nie będzie ciekawa, to komentarze i mentalnośc bohaterów mogą być męczące

najbardziej urzekło mnie zjednoczenie Geralta i Yen, te chwile pełne emocji między nimi, które komentował Jaskier, yay, to pokazuje jak głęboka i trudna jest ich więź

DNF, nie zainteresowała mnie

trudno mi było przyzwyczaić się do zaimków, ale historia jest świetna. autentycznie miałam ciarki przy porównaniu Maddie do wiedźmich zająców i chyba zaczynam łapać dokąd ta atmosfera zmierza

pogubiłam się, nie rozumiem skąd bohater nagle znalazł się w Thei i jak to się ma do prologu. sam proglu zaś to był genialnym wprowadzeniem i raczej myślałam, że historia pozostanie w tym cyberpunkowym koncepcie

DNF. chciałam przeczytać coś lekkiego ale za dokończenie tej książki winien należeć się medal; papkowaty romans i stereotypy wszędzie

jest bardzo spokojna i melancholijna jak na horror, ale nie przeszkadza mi to, bardzo dobrze się tego słucha podczas spaceru

po nieudanym "Po drugiej stronie jeziora" postanowiłam dać autorowi drugą szansę - i nie żałuję, ta historia genialnie się zaczęła i gdy kończę nie mogę się doczekać dalszego słuchania;

największym horrorem jest trafić na takiego mężczyznę jak Wojtek, brrr
książka trzyma w napięciu

dawno nie czytałam tak świetnej fantastyki

to już trzeci tom, a cały czas maglowany temat jak bardzo lecznica w Cnotnicavh jest zła eh ile można

szkoda że jednak pojawił się romans, ale friends to lovers to fajny motyw, zobaczymy jak będzie dalej

uwielbiam atmosferę tej książki, podczas czytania udaje mi się bardzo uspokoić nadmierne rozmyślanie o rzeczach<3

narrator podróżuje z psem; i już pierwszy i drugi rozdział - narrator jest podejrzany o zoofilię i wspomina, że podejrzewali go już o to w wielu hotelach. ja sìę pytam w jakim świecie to sie dzieje, bo żadnemu recepcjoniście nie przyjdzie to do głowy rili XD dziwna sztuczna niepotrzebna drama

ciekawie zrobiony duet - niezwykle antypatyczna i zgorzkniała dwudziestolatka oraz pełna życia i radości seniorka; niestety książka nieco męczy

z początku ciekawa historia, niestety im dalej tym staje się coraz bardziej tendencyjna i nieprawdopodobna — odpuściłam sobie opisy wiecie czego i skoczyłam kilka kartek dalej i ten nagły romans, który się pojawił to jakiś kompetny absurd. wtf??? nie mogę uwierzyć, jak bardzo tandetna ta książka zaczęła być. zagadka tak bardzo jest mi obojętna, że myślę czy nie zrobić DNF

kryminał noir przepełniony ohydną magią od której ludzie popadają w szaleństwo, na razie to bardzo udane połączenie

pierwszy raz czytam o piekle wojny przedstawionym w formie horroru, bohaterowie są wyniszczeni paychicznie, a zło, z którym muszą się mierzyć jest ponad ich siły. w całej narracji wybrzmiewa to, że nie ma znikąd pomocy. książka, prócz tego, że jest straszna, jest też niezwykle smutna

pierwsza historia trochę dla mnie niezrozumiała, hmmm chyba to nie jest najlepsza seria aby zapoznać się z uniwersum FNAFa; teraz czytam druga, jest znacznie bardziej niepokojąca

imo ta książka wiele by zyskała gdyby Vanilla od samego początku była łagodniejsza, a z Axelem zaczęłoby się od friends to lovers. dialogi to teraz zupełnie inny poziom, mam wrażenie że płynniej się czyta i jest ciągłość myśli. Ich wrogość na początku była po prostu głupkowata i tendencyjna