Fatıma > Recent Status Updates

Bir insan kafası belki bütün ömrü boyunca ancak beş on defa böyle tamamen uyanır, aydınlanır ve her şeyi anlar. Fakat zararı yok, çünkü talihimiz hakkında vuzuhlu bir fikir edinmemiz için işte bunlar bize yarar ve yetişir!

"Derinlerin hem gizli, hem amansız ikna kuvvetiyle iman ediyordum ki, şehir ve hayat yollarının sonsuz bir taaddüdü vardır. Ve insan adımlarının tenevvüü müthiştir."

"Fotoğrafın o korkunç, ani, şiddetli acının ardından gelen son derece derin bir sessizlikle dolu olduğunu düşündü. Birkaç saniye öncesinde kaos, şiddet, korku, nefret, umut ve çaresizlik vardı; birkaç saniye sonrasındaysa her şey bitmişti."

True Detective?

"Büyük ve kanlı adaletsizlikler sonradan kendi kökeninden habersiz bir neşeye ve zenginliğe dönüşüyor; zalim bir fedakarlık zaman içinde güç, özgürlük ve refah hâline geliyordu sonraki kuşaklar için."

Çok sakinim. İsterse aylar, yıllar gelsin daha; hiçbir şey vermem artık; artık benden hiçbir şey alamazlar. Öylesine yalnızım, öylesine bir beklediğim yok ki, karşılarına pervasızca çıkabilirim. Beni bu yılların içinden geçiren hayat, ellerimde, gözlerimde hâlâ. O hayatı yenebildim mi, bilmiyorum. Ama var oldukça, içimdeki o "ben" diyen şey, istese de, istemese de, kendine bir yol bulmaya çalışacak o hayat.

Ben buraya asla gelmemeliydim. Ben kayıtsız, çok kere de ümitsizdim cephede; ben artık öyle olamayacağım hiçbir zaman. Ben bir askerdim; ama şimdi kendimin, annemin bu derece nâçar ve sonsuz her şeyin ıstırabını yaşıyorum; ben bir acı kaynağıyım artık.
Ben aslâ izinli gelmeyecektim.

Albert haklı. Biz genç değiliz artık. Biz dünyayı fethetmek istemiyoruz artık. Kaçacağız biz. Kendimizden kaçıyoruz. Hayatımızdan. On sekiz yaşında idik; dünyayı, hayatı sevmeye başlamıştık, sevdiğimiz bu şeylere kurşun sıkmak zorunda kaldık. Patlayan ilk mermiler kalbimize saplandı. Çalışma, çaba, ilerleme kapıları kapandı bize. Biz bunlara artık inanmıyoruz, biz harbe inanıyoruz.

"Deliliğin insana bulduruverdiklerini
Sağlam akıl yumurtlayamaz kolay kolay."

"Annem hep insanın tam anlamıyla mutsuz olamayacağını söylerdi. Gökyüzü renklenip de yeni bir gün hücreme sızdığı zaman, ona hak veriyordum."

"... beni kuru bir ağacın gövdesine hapsetseler de başımın üstündeki gök parçasına bakmaktan başka yapacak işim olmasa da yavaş yavaş ona da alışacaktım."

Bunlardan daha bile antika olan, üzerlerindeki yarı silik nakışları işlemiş parmakların iki kuşak önce toprağa karıştığı iskemleler.

"Tanrım, öyleyse şimdikinden başka, yeni bir kölelik bağışla bana!"

"Hepimiz deli doğarız. Bazılarımız öyle kalır."

"İYİLİĞİN SORUNU: NEDEN KAYITSIZ ŞARTSIZ İYİ ŞEYLER KAYITSIZ ŞARTSIZ KÖTÜ KİŞİLERİN BAŞINA GELİR
(Bkz. TANRI)"

"KÖTÜLÜK SORUNU: NEDEN KAYITSIZ ŞARTSIZ KÖTÜ ŞEYLER KAYITSIZ ŞARTSIZ İYİ KİŞİLERİN BAŞINA GELİR
Yok öyle bir şey."

Soylu sinyor, eğer erdem güzellikten yoksun değilse,
Damadınız kara olmaktan çok aktır.

Size ihtimal dahilinde görünmeyen bir şeyin pekâlâ ihtimal dahilinde olduğunu kabul etmektense, bir mucizeye inanmayı mı tercih edersiniz?

Bağdat... ve Zümrüd-ü Anka'nın öteki yumurtası...

Sen Rabbim, bulunduğumuz karanlığı aşkımızın aradığı nurunla aydınlatarak, bize mutlu ve çıkar bir yol göster! Zira, izleri hep kanlı adımlarla yürüdüğümüz toprakta yolculuğumuz büsbütün ademe varmadan önce, bir gün senin bu ilmine ve kurtarışına ermemiz:

"Eltafı Kibriyadan memul-ü müstedadır!.."

"Vaktiyle göklerden yere inen ve bize gönül duygularını söyliyen o manevi ışıklı yıldızlar nerde? Yeryüzü hep kalp ışıklarla donanmış!"

Ölülerin arkasında kalanlar, onların hatıralarını da ... kendi unutkanlıklarına göre parça parça hatırlarlar. Bu da, ... başkalarının hafızalarında, yani dünyanın en az emin olan sahasında, onlara nasip olan sonuncu bir kalış, bir hayal varlığının sonuncu gölgeleridir. Zira kendilerini biraz tanımış olan bu unutkanlar da bir gün gidince, artık yeryüzünde onları biraz olsun sayıklayacak kimse kalmaz!

"Yarabbi! Ne çok yaşamışım, ne de çok hatıralarım var!" diyeceğiz. Fakat bu hayatın ekşimtrak çeşnisinden yemekle doymıyacağız. Her günün ve her gecenin ekmeği ve suyu gibi, hazzı ve hulyası da bize yeni gelecek. Her ümit kapısı kapandıkça yeni bir hayal kapısı açılacak ve imkanı olan bütün bu güzel şeyler, ancak yaşayanlar için mümkün olacak!

Yaşlana yaşlana gözlerimizden nice perdeler kalkacak. Günün birinde nihayet kendi kendimizle tanışarak kıymetli bir dost kazanacağız.

Hayatın bizimle kendi aralarındaki mesafeyi çoğaltan başkalarının ölümlerine daha ziyade tahammül edebiliriz. Zira onları kaybetmek acısını haklarında duymaya başladığımız kayıtsızlık, hiddet veya nefret tedavi edebilir. Fakat ölümleriyle ayrılmış olduklarımızın acısına zamanın yavaş yavaş olgunlaştırdığı unutkanlıktan başka çare bulunamıyor.

Çoğumuz böyle bir türlü hayata alışamamak ve
onunla anlaşamamak yüzünden, rahatı daima bulunduğumuz yerden başka bir yerde ve yaşadığımız zamandan başka bir zamanda bulacağımızı hayal ederiz. ... Ömrümüz böylece şimdi sürmemiz nasip olmıyan ve güya saadete erecek bir başka ömre hazırlanış mahiyetinde geçer. Fakat yazık ki böyle ziyan olan hayatın sonunda bize nasip olacak bir ikinci ömrümüz yoktur!

Herkesin hakikat diye telakki ettiği görünüşü herkes başka başka türlü görmeye mahkumdur. Hiç kimse yoktur ki, dünyayı biraz kendine çekmesin. ... Zira çocukluğun, gençliğin, orta yaşlılığın ve ihtiyarlığın gözleri hep başka başka görür ve hepimiz kendi dünyamızı böyle değişen gözlerle süzerken, onu gönlümüzde bulduğumuz renklerle boyarız. Öyle ki, bize çarpan böyle kendimize göre boyanmış bir dünya olur.

"Mâr-i silyâ" 😂😂😂