*yasmin* > Recent Status Updates

واقعاً هر جا حس کردم داستان داره یه خط مستقیمو میره جلو و شاید بشه تهشو حدس زد، نویسنده جوری تغییر داده مسیر داستانو که یه ربع تو شوک بودم😂

بعد از مدت‌ها این اولین رمانیه که شب‌ها نمیتونم کنارش بذارم و دلم میخواد تا صبح بشینم گوشش بدم و تمومش کنم.

خیلی خوب شروع شده. دنیایی که توش مرگ طبیعی وجود نداره و ما به دانش بی‌نهایت دست پیدا کردیم چجوری میشه؟ وقتی هنوز مرگ باید وجود داشته باشه، اینکه پزشکی انقدر پیشرفت کرده که آدما به مرگ طبیعی و از کهولت سن نمیمیرن چه اهمیتی داره؟
امیدوارم همین‌قدر خوب بمونه تا آخرش🫠

رضاشاه وقتی میخواسته وزراش رو خطاب قرار بده بهشون می‌گفته «دارایی». نباید انقدر به این قضیه وسط همچین کتابی می‌خندیدم:))) یعنی حتی از لفظ «رعیت» هم استفاده نمی‌کرده که حداقل این رو برسونه که یک آدم رو خطاب قرار داده.

عباس میلانی چه قلم قشنگی داره. اینکه زندگی‌نامه یک شخصیت سیاسی رو جوری بنویسی که خواننده احساس کنه داره رمان میخونه هنر بزرگیه.

شروعش طوفانی بود ولی الآن به نظرم خیلی کند و یکنواخت شده. حالا امیدوارم از اینجای داستان به بعد دوباره اوج بگیره.

دو فصل اولش که جذبم کرده امیدوارم بقیه‌‌اشم همینطوری باشه. کتاب‌هایی که از زبان اول شخص نوشته شدن رو خیلی می‌پسندم. حس می‌کنم بخشی از اون کاراکترم.

خیلی جالبه. میگه مسیحیت در اوایل ظهورش قلاب نجاتی بوده برای زنان که یک سری آزادی‌ها رو تجربه کنن. حالا چجوری؟ اینطوری که در دین مسیحیت تجرد و پاکدامنی رو فقط برای جنس مرد نمی‌دونستن و زنان هم می‌تونستن با روی آوردن به کلیسا، تجرد رو انتخاب کنن و در دنیایی که برای زن‌ها گزینه‌ی دیگه‌ای جز ازدواج و بچه آوردن وجود نداشت، دیگه در مالکیت یک مرد نباشن.

آن شرلی قشنگم چرا اینقدر دیر شروع کردم به خوندنت؟ چقدر قشنگ به دنیای بزرگسالی پا گذاشتی.

داینا گفت:«همه چیز دارد تغییر می‌کند یا قرار است تغییر کند. حس می‌کنم هیچ‌چیز دیگر به شکل اولش بر نمی‌گردد.»
این گفت:«ما به چند راهی زندگی رسیدیم. البته چاره‌ای دیگری نداشتیم. به نظرت بزرگسالی به همان قشنگی‌ای هست که در کودکی فکرش را می کردیم؟»
داینا گفت:«نمی‌دانم. چیزهای قشنگی دارد.»

دیگه داره حوصلم سر میره. اینکه بخش زیادی از داستان مربوط میشه به گذشته خسته کننده است. چون کاملاً قابل پیش‌بینیه و چیزی به داستان اضافه نمیکنه.

حقیقتاً داستانش جذابه ولی شخصیت‌پردازی‌ها ضعیفه. چرا همه شخصیت‌ها یا خوب خوبن یا شرور شرورن؟

دارم لذت می‌برم.

دومین نمایشنامه‌ای که داریم همخوانی میکنیم.
یادم اومد مشکلم با نمایشنامه‌ها چیه. چون بیشترش دیالوگه و یهو میفتی وسط داستان، نمیتونم احساسات شخصیتا رو بفهمم و نمیفهمم چی به چیه و کی به کیه😬