“… bij de onmogelijkheid iets te durven zeggen, en tijdens al dat ondraaglijke zwijgen was er het opdraaien van dat veertje in mijn ruggengraat, krrr, krrr, krr, strakker en strakker, zodat ik één keer zo ver boven de oppervlakte uit zou kunnen springen dat ik nooit meer terug naar beneden zou kunnen worden gezogen, dat ik nooit meer niet de juiste taal zou hebben.”
— Oct 21, 2025 01:16PM
Add a comment
