Ramazan > Recent Status Updates

Bir yazar ayvayı yediğini ne zaman anlar biliyor musun? İlham versin diye eskiden yazdıklarını okumaya başladığında. (...) Kitaplarım uzun kitaplardır. Halk uzun kitapları sever. Kahrolası budala halk çok fazla sayfa varsa bolca altın olmalı diye düşünür.

Dünyanın en beyaz mutfaklarına, en parlak banyolarına sahibiz. Ama Amerikan ev kadını o güzelim beyaz mutfakta ağza atmaya değer tek bir yemek yapamaz ve o güzelim parlak banyo da çoğunlukla deodorantlar, müshiller, uyku ilaçları ve kozmetik sanayii denen o alavere dalavere ürünleri için bir muhafaza yeri olmuştur. Dünyanın en iyi ambalajlarını yaparız ama içindeki mal çoğu kez hurdadır.

Seri üretimle kalite olmaz. İstemezsin çünkü çok uzun sürer. Onun için de suni bir modası geçme üretmeyi amaçlayan ticari bir dolandırıcılığı, yani tasarımı onun yerine geçirirsin. Seri üretim bu yıl sattığını bir yıl sonra modası geçmiş göstermedikçe sonraki yıl mallarını satamaz.

Vasat adam yorgun ve korkmuş biridir, yorgun ve korkmuş birinin ideal sahibi olmaya gücü yetmez. Ailesi için yiyecek alması gerekir. Bizim zamanımızda hem kamu ahlakında hem de bireysel ahlakta sarsıcı bir düşüş gördük. Hayatları kalite yokluğuna tabii kılınmış insanlardan kalite bekleyemezsin. Seri üretimle kalite olmaz.

Paranın tuhaf bir yanı var. Büyük miktarlarda olduğunda kendine mahsus bir hayata, hatta bilince sahip olma meyli gösteriyor. Gücünü kontrol etmek çok zorlaşıyor. İnsan hep satın alınan bir hayvan olmuştur. Nüfusların artışı, savaşın muazzam maliyeti, insafsız vergilerin baskısı onu gittikçe daha fazla satın alınır hale getirmiştir.

Demokrasi denen bir şeyde yaşıyoruz, halkın çoğunluğunun egemenliği. Güzel bir ideal, bir de uygulamak mümkün olsaydı. Halk seçiyor ama aday gösteren parti mekanizmaları. Ve Parti mekanizmalarının etkin olması için büyük miktarda para harcamaları şart. Birinin bunu onlara vermesi gerekli ve o biri de (...) karşılık bekler.

... metin ile okur arasında aracı bir dünyanın var olduğu doğruysa Roger Ackroyd'un gerçek katilinin orada kendisine bir sığınak bulması ve metnin yazılmasından bu yana orada gizlice, yanıltıcı bir sükunet içinde yaşaması mümkündür.

Tek bir okumaya hitaben yazılmasıyla tanınan polisiye romanın geleneksel imajının tersine Roger Ackroyd Cinayeti açıkça iki kez okunması amacıyla birleştirilmiş en az iki kitaptır.

Kurmaca okumak ve çocukların oyun oynaması, ikisi de gerçeğin amansız işleyişi içinde bir özgürlük alanı yaratmakla ilgilidir. Başarılı bir kurmaca bizi gerçekliğe değişmiş, gelişmiş, cebimiz bilgelik dolu halde geri bırakır.

İnsan türü çok fazla gerçekliğe katlanamaz. (...) Ama bu şiir ya da kurgunun dünyadan kaçış olduğu anlamına gelmez. Daha ziyade çocukların oyununda olduğu gibi insan aklının gerçeklikle başa çıkabileceği, ondan bahsedebileceği, hayalinde onu yeniden şekillendirebileceği, onun hakkında "farz edelim ki" diyerek sorular sorabileceği bir alan bulma girişimidir.

Okurun kurgusal karakterlerle ilişkisi (...) bir özdeşleşme meselesinden ziyade (...) iradi bir ruh göçüdür.

... yaşam yalnızca kurguda öğrenilebilir. Yaşamak kördür. Geçip giden zamandan anlamı çekip almayı sadece kurgu sağlar.

Proust kurgusal karakterin icat edilmesinin yaşamı başka gözlerden deneyimlememize imkan verdiğini söyler.

Roman geleneği sıklıkla ölüm döşeğinden faydalanır. Yaşamdan ölüme geçiş anları, sıklıkla bir kuşaktan diğerine bir tür bilgeliğin, yaşama dair son bir özetin aktarımını yapar.

Okurların romanda aradıkları, kendi yaşamlarında erişmedikleri şeydir; hayattayken sahip olamayacakları ve hayata anlam katan tek şey yani ölüm bilgisi.

Polisiyede asıl aradığımız, boyun eğmez bir gerçeklik üzerinde çalışan analitik zekayla bir çözüm bulma, sorun karşısında aklın zaferini iddia etme, suçun getirdiği kaostan düzeni çekip çıkarma hissidir.

Polisiye hikaye yazmak bir sone yazmaya benzer: Kurallara uymazsanız sone yazamazsınız. Tabii ki kurallar açısından polisiye hikaye soneden daha serbesttir ama okuru ipuçları aramaya ve muammanın çözümünün peşinden koşmaya dahil etmezse bir polisiye eser olarak okunmayacaktır.

Bir romanın kapağını açarken ilk beklentimiz hayatlarımızın zaman, uzam ve yerçekimi bağlamındaki düzenine uymasıdır. Kendi kurallarını koymakta özgürdür ama okura bunları öğretmesi gerekir.

Yaşamı genel olarak gerçekçi sunmayı hedefleyen eserlerde en azından bir tane çiğnenmez yasak vardır; kendi ölümünü anlatamazsın.

Ölümlülükle baş etmenin en iyi yolu hikayelerdir.