Yalın > Recent Status Updates

“Cellat Fuchs, kent halkına nasıl karıştı?” öyküsünü keşke ben yazmış olsaydım ❤️

“If that’s what you wish to call it, then we men are all living with the same sort of blind spot.”

Survival lies in sanity, and sanity lies in paying attention.

Üzerimde Sandra‘nın benim için endişelenmesinin ağırlığını hissediyorum. Bu ağırlık, önemi ile beni etkilese de özgürlüğümü elimden alan bir şey. Artık kendimi hangi kadına veya hangi hayata teslim edeceğimi öyle keyfimce düşünemeyeceğim. Bu duygu başına buyrukluğumun kırılması duygusu ki bunu kabullenemem.

“Akşamüzeri, kavranması zor bir günün ciddiyeti kadar daha yaşlanmış olduğumu fark ediyorum.”

Solda oturan seyahat acentesi müdiresi konferans sırasında dudaklarındaki kırmızı ruju yalaya yalaya yok ediyor. Rujun altından ahududu renkli, yumuşak dudakları ortaya çıkıyor ve bunlar daha önceki kan kırmızısı rujlu dudaklardan çok daha etkileyici; öğleden sonra bunu kendisine belki söylerim.

Gerçekliği kabul etme işi hiçbir zaman tamamlanmaz, hiçbir insan iç ve dış gerçekliği birbiriyle ilişkilendirme geriliminden kurtulmuş değildir ve bu gerilimden kurtulma imkanı sağlayan, sorgulanmayan bir ara deneyim bölgesidir (sanat, din, vs.). Bu ara bölge, oynarken “kendini kaybeden” küçük çocuğun oyun alanıyla doğrudan bağlantılıdır.

Hayat tam bir dairedir, başı ve sonu aynı noktada birleşir.

„dass sie meinen Goldmund so lieb aufgenommen haben, ist mir eine Freude. Ich lebe immer noch halb in seiner Luft, und bin noch kaum jemals an ein Buch so anhänglich gewesen.“

İnsanın kendisi hakkındaki en önemli gerçeği -ölümlü olduğunu- reddetmesi, onun yabancılaşmasının altında yatan en temel gerçek ve insan bu gerçeğe asla sırtını dönmemeli.

“Tüm nazik ruhlar gibiydi belki de, onu duymak için çaba harcamak gerekirdi. İşitmek yetmezdi anlamaya. Sessizdi, dinlemek için onun frekansına gelmek, söylediklerine dikkatle kulak kesilmek gerekirdi.”

“Yargı birden çıkmaz ortaya, dava giderek yargıya dönüşür.”

“every word first looks around in every direction before letting itself be written down by me.”

“Suçlu, mahkemeyi kendine çeker.”

“Şairler ki gözlerinden tanırlar birbirlerini
şarap, haşhaş bahane”

Yasağın itmesi ve yedek nesne tatminlerinin cezbetmesi sayesinde çocuğun özdeşimlere açıldığı nesneler dünyasında çoktan annenin yerini başka kadın(lar) da almıştır. Ama suret aslolanı unutturamaz yine de... Her aşık olduğu kadında aradığı yine de “O”dur.

Kafka‘da hayvan-oluşun hiçbir metaforik yanı yoktur. Onda hiçbir simgecilik, hiçbir alegori yoktur. O bir hatanın ya da bir lanetlenmenin sonucu, bir suçluluğun etkisi de değildir. Bir yoğunluklar haritasıdır. Kendisinden başka bir şey dile getirmek istemeyen yaratıcı bir kaçış çizgisidir.

“Seni bir arkadaş, bir patron, bir amca, bir dede, hatta bir kayınpeder olarak görmekten mutlu olurdum. Ama bir baba olarak benim için çok güçlüydün, özellikle de erkek kardeşlerim genç yaşta öldüğü ve kız kardeşlerim uzun bir süre sonra geldiği için, ilk darbeyi tek başıma taşımak zorunda kaldım, bunun için çok zayıftım."

“Başka hiç kimse giremezdi buradan, çünkü bu kapı senin içindi sadece.”

Kafka‘da mektup yazmaya ilişkin bir vampirlik söz konusudur. Onda bir Drakula vardır, mektuplarla gelen bir Drakula. Biraz kan akışı için biraz mektup akışı.

Freud’un, Oidipus üzerinden insanı bir suçlu olarak tasarladığı ileri sürülür. Çünkü o en ciddi iki suçu (cinayet ve ensest) taşımış ve gerçekleştirmiştir.

“Nesne, nesne, kimim ben?”

O sırada karımın ne iç dünyasını, hatta ne de maddi yapısını düşünüyor, karşılık olarak birbirimize kızmamızın nedenlerini anlayamıyordum. Oysa sorun basitti. Bu, doğanın, içimizdeki hayvanın insanı ezmesine karşı duyduğumuz isyandan başka bir şey değildi.

“kiraz çekirdekleri sapanlara kafa tutmaya başladı”

“Muzaffer ol düzyazı
yenilenler şiirdir!”