Leen > Recent Status Updates

Uw eigen iets willen aandoen omdat ge, op zoek naar een aanwijzing uit welk land meneer Linh komt, per ongeluk op de clou van het verhaal stuit. Nu nooit meer dit boek kunnen lezen als was het de eerste keer, onbevangen en onwetend; dat is echt STOM!

'Je kunt zo veel van iemand houden, dacht hij, maar je kunt nooit zoveel van iemand houden als je haar kunt missen.'

'Overal zoekt de mens de schuld bij de natuur en het lot, maar zijn lot is meestal slechts de echo van zijn karakter en hartstochten, zijn fouten en zwakheden.' (Democritus)

"Vergeet uw publiek niet. Dat zei ons vader ook. We spelen voor hén, kind, zonder hen bestaan we niet. Wij. Jules et les Juliettes. Het beste balorkest van uren in de omtrek. Elk gezicht hadden we gezien bij elk optreden. Of ze praatten, lachten, zwegen, stonden te kussen, of alleen maar dansten op wat we zongen, het maakte ons niks uit. Ons vader zong, het orkest speelde en ik was het meervoud."

"De rest van de middag en een groot deel van de avond reden de stadstreinen met vertraging."

Ben ik in de hel? Ik moet wel in de hel zijn. Ik weet niet wat je wilt dat ik anders zeg. Ik kan koken en winkelen en lezen en simpele rekensommetjes maken en ik kan huilen en neuken. En ik kan het verneuken. Kan ik liefhebben? Wat betekent dat? Wat doet dat ertoe? Wat doe ik ertoe? Het enige wat ik doe is fouten maken.

Eindelijk het eerste boek van 2017 uit. Een schoontje, vol zoeken, pijn, durven, doen.

"Ik wil alleen maar slapen. Waar het om draait bij het er niet over praten, bij het je geheugen het zwijgen opleggen, is ervoor te zorgen dat het verdwijnt. Maar het verdwijnt niet. Ik zal een hersenoperatie moeten ondergaan om het uit mijn hoofd te laten verwijderen."
Wat een boek. Ik zit keihard te hopen op iets onvoorspelbaars, zodat het tot het einde zo meeslepend en indrukwekkend en tegelijk herkenbaar blijft.

En dan komt ge zinnen tegen als: "Het was zo'n dag in de lente waarop de aarde bijna in de gedaante waarin zij een halfjaar daarvoor onder de sneeuw was verdwenen, weer uit de sneeuw opdook. Het bos was doordrenkt van vocht en lag bezaaid met de bladeren van vorig jaar: een ongeveegde kamer, waar men de kwitanties, brieven en kennisgevingen van jaren had verscheurd, zonder tijd te hebben om alles weer op te ruimen."

Eindelijk is het zo spannend dat ik de hele dag hier in pyjama zou kunnen blijven zitten lezen maar helaas roept de buitenwereld...

Zo'n mooi boek, kan de stroom verhalen aub nooit stoppen?

Can we please get on with the show ipv voor de 586e keer hypotheses te verzinnen over die sekte en die twee manen enz? *diepezucht*