“Artık haz ve elemi birbirinden ayıramaz olmuştum, biri ötekinin aynıydı bunların. İkisi de acı veriyor, ikisi de hazlara boğuyordu insanı. Yüreğimde ister hüzün, ister neşe olsun, varlığımdaki güç bunların üstünde dinginlik içinde duruyor, durumu izliyor, aydınlık ve karanlığın birbirinden ayrılmaz kardeşler olduğunu görüyordu, üzüntü ve huzur aynı büyük müziğin ölçüleri, güçleri ve parçalarıydı.”
— Aug 16, 2018 06:33AM
Add a comment