Eseula > Recent Status Updates

En başta çok içine almamıştı hikaye. Bırakmayı bile düşünmüştüm ama biraz sabredip, okumaya devam edince Kolomb ile olan hikayeye daldım ve artık daha hızlı ilerleyebiliyorum.

İsimler ve olaylar iyice birbirine karışmaya başladı açıkçası. Okurken kafam allak bullak olduğundan normal bir hızda bile ilerleyemiyorum. Araya başka bir kitap sokmuştum zaten ama sanırım tek iki seferde bile okunamayacak bir okumalık olacak benim için bu. Daha çok her hafta birer bölüm okuyup, böyle aylara yayacağım bir durum söz konusu gibi. Bakalım.

Çok çok ama çok güzel. Yüksek lisanstaki derslerimden birinde bu konudan bahsetmiştik. Hocamız da anlatmıştı, o zaman için çok ilginç gelmişti. Hiç duymamıştım çünkü. Şimdi bu kitabı elime alıp, içindeki bu şahane bilgilerin arasına dalınca kendimi kaybediyorum. Her satırı okuduktan sonra kendi kendime gülümsüyorum. İnsan bu kadar öğrenmesi hoşuna giden şeyleri öğrenirken daha nasıl mutlu olmaz ki.

Daha ilk bölümü okudum sayılır ama birkaç bilindik isim dışında her şey çok yabancı geldi. Yani hiç bilmediğim şeyler öğreniyorum, bu güzel.
Ayrıca bazı üstünkörü bildiğim hikayelerin de esasını öğrenmiş oldum daha bu kadarcık sayfada bile. Bu da güzel.

Hikayenin tam da merak ettirip, ne olduğunu söylediği ve bundan sonra buna göre ne olacağını merak ettirdiği kısmına geldim. Tam da bu noktada 90ların ilk yarısında çekilmiş bir gençlik-gerilim filmi izliyormuş gibiyim. Hani şu Flatliners filmi vardı ya mesela, geçenlerde çekilen yeni versiyonu değil, tam da 1990'daki Julia Roberts'lu orijinali hani. Ama kitabın böyle olması iyi mi kötü mü ona karar veremedim henüz.

Ben bayadır böyle gizemli, tarihli, kovalamacalı, gizli topluluklu ama boool boool tarihli, böyle en sevdiğimden bir macera okumamışım demek ki. Çok mutluyum şu an. Tıpkı eskisi gibi bir kitabı elinden bırakamamak durumunu yaşıyorum. Bir elimde sayfalar, bir elimde harita, sözlük dolanıyorum. Lütfen lütfen lütfen aynı çizgide devam et, sonuna doğru bozma, lütfen.

Sanki çok daha büyük bir kitabın özeti gibi geldi şimdiye kadar. Böyle kısa kısa, atlayıp geçiyor gibi.

Marcel Proust çok sıkıcı bir insan olmalı.
Ama vazgeçmeyeceğim, bu kitap okunacak. Bu adam bu kadar neyi anlatmış, görmem lazım.

Neyse ki okumaya devam edebildim. Ama içim şişti şişecek trajediden. 14.yy. Barselona'sında bir Türk filmi izliyor gibiyim. Umarım daha ilginç şeyler oluyordur ilerleyen sayfalarda.

Çok merakla ve heyecanla aldım elime ama şu sayfaya kadar hiç hoşlanmadığım şeyler oluyor hikayede. Rahatsız oluyorum böyle içerikten. Umarım böyle devam etmiyordur, yoksa korkarım en sevdiğim türden - tarihi kurgu - bir kitabı geri bırakmak zorunda kalacağım.