Kaptan HUK’s Reviews > Yukarıda > Status Update

Kadın gazeteci Henri'yi araştırdığı röportajlarını sürdürüyor. Şu an Carlo'yla görüşüyor. Carlo? Sinema yönetmeni Henri'nin Vietnamlı kurgucusu. Müthiş bir adam! Vietnam'da çocukluğundan beri zulmün her türlüsünün tanıklığını yapmış fakat İNSAN KALMIŞ. Olayları dangalak, dümbelek değil de bir İNSAN anlatıyor. Yat kalk dinle bu adamı. Kadın Carlo'ya hasta oldu zaten! Şu an Paris'de Vietnam lokantasındalar. Carlo'nun ofisindeki konuşmalar yetmedi. Benden kaçmaz. Birbirlerinden hoşlandılar!
Masada ben de varım. Ama tabii onlar beni görmüyor duymuyor. Eski tüfek'ten yürüttüğüm kurabiyeleri gazozla götürüyorum. Onlar köpekbalığı çorbası gibi şeylere takılıyorlar. Olacak şey değil! Şehriye çorbası varken neden maceraları deniyorsunuz? Neyse.
Henri'yle neden bu kadar çok ilgileniyorsun diye Carlo kadına soruyor. Baskın soru tabii bu, Kadın hazırlıksız yakalanıyor, ama konuyu hemen değiştirmesini de biliyor. Valla benim Henri'yle bir ilgim yok, Henri'nin canı cehenneme! Ben insanlık durumlarıyla ilgileniyorum. Ve kitapta anlatılanlar benim adrese de geliyor. Eski Tüfek, Carlo hep beni anlatıyor. Hele ilk bölümdeki o tiyatrocu, aman tanrım unutulur gibi değil. Adamım benim!
Neyse masaya dönelim. Beni bekliyorlar:)
Hmm bak sen! Henri Vietnamlı bir kız sevmiş. Köyde düğün yapmışlar. Ama kızın ailesi bu evliliği istememiş. Sonuçta Henri Fransız, yani sömürgeci. Hmmm. Düğünü Viet gelenekleriyle yapmışlar. Henri ne anlarlar ki!
Vay canına! Vay canına! Biz Vietler diyor Carlo, nezaket gereği gülümseriz ama bunun arkasında yabancı düşmanlığı vardır, Henri bunun farkında mıydı emin değilim diyor. Gülümsemek hayatta kalma içgüdümüz olarak bizim yapımızdır. Bizi anlamalısınız. Bin yıl Çin ve yüzyıl Fransız egemenliği! Vietnamlı kalmak için bizlere yabancı sevmezliği gerekiyordu diyor. Adamım benim! Vay vay vay! Vietnamlı kalmak istedikleri için yedi milyon tondan fazla bomba bırakmışlar üstlerine. Ben de diyorum bu Amerikalıların Vietnamlılarla alıp veremedikleri ne! Ne yapsam masadan kalksam mı, tansiyonum hareketlendi gibi! Konuyu değiştirseler keşke. Değişecek galiba!  Carlo iki porselen fincana tuhaf renkte bir sıvı döküyor, bir şey dedi ama anlamadım, Çin içkisi galiba... "Korkmayın yarın başınız ağrımayacak. Çinliler bunun aynı zamanda cinsel arzu uyandırcı olduğunu söylerler." Carlo espri mi yaptı anlamadım gülmekten yıkılıyor. Çinlilerde saplantıymış bu; ilaçları, yemekleri hep cinsel arzu uyandırıcıymış.
"Paris'e geldiğimde sığınmacıydım..." (Eyvah eyvah, mendil almayı unuttum. Salya sümük olacağım şimdi.) "Fransızlar yabancılara karşı yumuşak değildirler. Sırtınızı sıvazlarlar, sizi göğüslerinde dostça sıkarlar ve yağmur altında titrer durumda sokakta bırakırlar. Evlerine asla kabul etmezler. Meyhanede içki ısmarlarlar. Benden Vietnam hakkında gazetelerden bildiklerini doğrulamamı beklerler. (Cahilliğin derinliğini görüyor musun arkadaş? Vietnam'ı gazetelerden biliyorlar! ) Yoksulluk ve sürgünlük insanı duygusallaştırıyor. Fransızlar benimle nasıl konuşacaklarını bilemiyordu. Sonuçta ben yerli onlar sömürgeciydi ve böyle görünmek istemiyorlardı. Sığınmacıların, göçmenlerin büyük çoğunluğu Fransız ilişkilerden yoksun yaşıyor Fransa'da..."
Masadan kalkıyorum.