Bülent Çallı's Blog

9 Kasım 1967’de Rolling Stone dergisinin ilk sayısında yayınlanan bir Beatles haberini Türkçeye çevirdim. Haber İngiliz Melody Maker dergisinin yıllık okuyucu anketini konu alıyor:

The Beatles, Melody Maker’ın (Londra) yıllık anketini bir kez daha süpürdü ve en iyi grup ve en iyi plak kategorilerinde birinci oldu. “Whiter Shade of Pale” ile en iyi tekli plak kategorisinde birinciliği Procol Harum’a kaptırsalar da, “Strawberry Fields Forever” ve “Penny Lane” ile ikinci ve üçüncülüğü kapt...

Neil Young’un Spotify’a dönüşü şerefine onun -bana göre- en iyi şarkılarını içeren ve ilk albümünden son albümüne geniş bir retrospective sunmaya çalışan bir playlist hazırladım. Neil Young uzun kariyeri boyunca Rock ve Folk müziğin pek çok alt türünde birbirine benzemeyen eserler verdi. Onun müziği, konularını genelde otobiyografik ve kendi güncel dertlerinden seçtiği için her zaman eğlenceli, ilginç ve biraz da belgeseldir. “Sound” dediğimiz şey de Neil Young albümlerinde her zaman ön pla...

Rolling Stone dergisinin ilk sayısında, 9 Kasım 1967 tarihinde yayımlanmış bir The Grateful Dead haberini Türkçeye çevirdim:

“Katil Ot’a bulaşırsanız başınıza bu gelir,” diye güldü eyalet narkotik ajanı Jerry Van Ramm, ajanlarıyla birlikte Grateful Dead hane halkının on bir üyesini Dead’in mutfağında toplarken. Grateful Dead grubu sonunda yakayı ele vermişti. Sekiz narkotik ajanı, peşlerinde bir düzine muhabir ve televizyon ekibi ile birlikte 2 Ekim’de, Dead’in Ashbury Caddesi, 710 numaradaki...

BASKERVILLE’LERİN KÖPEĞİ

Yarpuz sapını demir sülfatla ezince, parlak bir siyah olur.
Sorarlarsa Baskerville’lerin köpeğiyiz dersin.

Asmanın yaprağını şapla karıştırırsın, sarıya benzer,
Çünkü benzer, benzemezden daha güzeldir.

Kızılağacı akmazı ile kaynatırken kırmızıyı düşürür aklına,
Fakat bir şeyin hayaleti makbul değildir.

Yeşil, ebegümecinden gelir koşarak, kabarır Irminger gibi,
Bir ihtimal daha var mı dersin?

Mor, haşhaş çiçeğinden ise eğer; o zaman mavi, çivit otundan,
Çünk...

Bir bakalım; belki şöyle de söylenebilir:

Bir bakış [-amaçsızca ama amaca uygun bir biçimde- denk gelinen bir bakış], neredeyse hiç fark etmediğimiz bir sıyrık gibi arkasında ince ince izler bırakabilir. Rastgele olduğu düşünülen bu kaygısız bakışlar kısa bir zaman içerisinde, bir sanatçının çabukça şekil verdiği incecik kumlar gibi, zihinde bir yerlerde, özgür bir oyunda, akla uygun ve planlıymış gibi görünen örüngüler de yaratabilir. O esnada zaten, bakarız ve bakılırız. Bu, aynı anda hem ...

“İnsan birbirine benzeyen bütün yaşantılarını kesintisiz sürdürmeli albayım; çok uzun bir gün boyunca hayatının bütün içkilerini içmeli mesela.”

Oğuz Atay, Tehlikeli Oyunlar[1].

Altını çizmişim. O sıralarda Jung’un “eşzamanlılık teorisi” hakkında bir şeyler okuyordum. Bu teori, psişik olayların sadece bireysel bilinçaltı ile sınırlı olmadığını, aynı zamanda kolektif bilinçaltı ve dış dünyadaki olaylarla da ilişkili olduğunu öne sürüyor. Eşzamanlılık teorisine göre, bireyin içsel durumu...

Güzellik, önce algımızın bize açtığı pencerenin olanaklarına denk getirmelidir kendini, boyutlarda başlar. Güzelliği taşıyan nesnenin bütünlüğünü ve birliğini anladıktan sonra düzen ve çizgilerin uyumuyla devam ederiz. Uyum iyidir de ne zaman ki zıt olanlar uzlaşmaya başlar ya da daha doğru bir deyişle sanatçı zıt olanları uzlaştırmaya cüret eder işte o zaman -güzellikte- evrensel olana geçeriz. Geçeriz ama evrensel güzellik yine de tekile mahkumdur. Hâlâ bir şeye bakmamız beklenir. Bu görev biz...

Uykusuz bir geceden şikâyetçi miyim, emin değilim. Uyku, sonrasında biricik sevgili hayatımıza geri döneceğimize emin olduğumuz küçük ve güvenli bir intihardır. Orada dertlerimizi, tasalarımızı geçici olarak askıya alırız ve bu dünyayı bir süreliğine unuturuz. Küçük bir ölüm gibidir ve bazen korkutur da. Bilindik kültürlerde geceye ve uykuya dair bir kutlama yoktur. Varsa da mutlaka öte dünya ile alakalıdır ve küçük insanın anlaşılamaz, bilinemez, kendisinden daha büyük, yenilmez ve doğal ol...

Kürekleri bırakınca, fırtınanın sesini duyuyorum: Rüzgârın uğultusudur o. Martı çığlığıdır ve gemi düdüğüdür. Bütün bunlar birleştiğinde kulağınıza saldıran o korkunç haykırıştır. Kocaman bir dalga, sandalı şöyle bir yoklayınca, boş lakırdılarla hiç oyalanma Emin, diyorum kendi kendime. Ağır çuvalı, bir yandan da sandalı dengede tutmaya çalışarak, denize iteliyorum. Çuval hemen batmıyor, zalim. Batışını illa izletecek bana. Boş bir intikamın peşinden koştuğumu, zaafımı, günahımı ve tarihin t...

Giriş

Phaidon, Platon’un olgunluk dönemi diyaloglarındandır. Tüm eserlerinin içinde en iyi tanınanlardan ve belki de en çok ziyaret edilenlerden bir tanesidir. Bunun sebeplerinden biri, eserin, ruhun ölümsüz olup olmadığını sorgulaması ve öte-dünyadan bahsetmesi olabilir. Kenneth Dorter’ın işaret ettiği üzere bu konular herkes için ortaktır[1]. Akademik çalışmaların içinde olmayan bir kimse dahi, eserin milattan önce 400’lü yıllarda, Antik Yunan’da yaşamış bir filozof tarafından, felsefi savl...