Natascha van Limpt's Blog
January 21, 2017
Een droom die werkelijkheid werd
Ik zat in het laatste jaar van de basisschool toen ik mijn eerste verhaal schreef. Hooguit vijftien bladzijden telde het. In de zomervakantie voordat de middelbare school begon, startte ik met een nieuw project. Een waar ik minstens een jaar aan knutselde en dat pas vele jaren later werd afgerond. Toen wist ik al wat ik wilde worden. Een schrijfster. Een gepubliceerde schrijfster, schrijven deed ik immers al.
Vorig jaar werd die droom werkelijkheid. Na jaren schrijven en maanden intensief samenwerken met twee redacteurs, werd er in de eerste week van april een stapel dozen afgeleverd. Meer dan tachtig exemplaren van Luotisade om te versturen. Ik stond te popelen om de lezers mee in mijn wereld te trekken en ze de avonturen te laten beleven die ik van beelden in mijn hoofd naar leesbare zinnen had omgezet.
Inmiddels zijn er al heel wat maanden verstreken. Hoe kijk ik terug op deze waanzinnige periode? Een boek schrijven is immers één ding, maar ontdekken of mensen er net zo van kunnen genieten als jij gehoopt had, is een ander verhaal. Reuzespannend vond ik het.
Ik gaf mijn boekpresentatie in de vorm van een ontspannen Trolls & Pirate party, die net zo druk werd bezocht als ik gehoopt had. Die dag gingen de eerste boeken met hun nieuwe eigenaars mee. Twee dagen daarna kreeg ik de eerste enthousiaste reactie: mijn nichtje (die absoluut niet van lezen houdt) had zich al door de dikke pil geworsteld. Te weten dat iemand die normaal gesproken haast geen boek aanraakt, zo door het verhaal gegrepen werd, deed me gloeien van trots.
In de dagen die volgden druppelden er meer berichten binnen. Allemaal enthousiast. Geweldig, ik was helemaal in de wolken. Na een week of drie was het tijd voor de eerste beurs. Superzenuwachtig was ik. Gelukkig had ik op voorgaande beurzen al kennis gemaakt met wat auteurs en met de uitgever, dus dat nam een deel van de spanning weg. Maar toch – ik ben niet de meest extraverte persoon en mijn boek aanprijzen te midden van minstens veertig andere prachtige boeken in dezelfde tent, is verre van makkelijk.
Inmiddels zijn er al heel wat beurzen verstreken. Weet ik mijn boek inmiddels aan iedere voorbijganger aan te smeren? Nou, nee. Ik vind het nog steeds moeilijk, ik ben nog steeds lichtjes nerveus als er weer een beurs voor de deur staat. Gelukkig heb ik voor een hele hechte uitgeverij gekozen. Zelfs op dagen dat mijn verkoopvaardigheden mij teleurstellen, kijk ik terug op geweldige dagen. Het is heerlijk om op te trekken met mensen die dezelfde passie delen als jij, die je niet vreemd aankijken als je beweert dat je personages een eigen wil hebben en dat je ze af en toe achter het behang wilt plakken.
Ik heb bij deze uitgeverij zelfs de ruimte gekregen om mijzelf te ontwikkelen als redacteur, een passie die ik ontdekte toen ik voor het eerst zelf met een redacteur aan de slag ging. Het is heerlijk om ook anderen te helpen hun droom waar te maken en daar later samen op terug te kijken.
Hoe het boek uiteindelijk ontvangen is? Ik zal zeker niet klagen. Zowel op Hebban als Goodreads heb ik een gemiddelde van ruim vier sterren, ik heb het tot de longlist geschopt voor de Stimuleringsprijs van Schrijverspunt en ben tot nu toe koploper bij de Bastaard Fantasy Awards. Vooral dat laatste is iets wat ik nooit had verwacht. Zoveel steun te zien van mensen doet mij echt goed, maar vooral al die onbekende namen ertussen zien, dát maakt pas echt een traantje bij me los.
Natuurlijk was niet alles unicorns and rainbows. Naast de complimenten van onbekende recensenten die mij zelfs aan het blozen kregen, waren er ook een paar recensies die niet zo lovend over het eerste deel van Luotisade waren. In sommige dingen kon ik me vinden, in andere dingen niet. Het is altijd even slikken, maar uiteindelijk moet je als schrijver je schouders erover ophalen, je realiseren dat je het niet altijd iedereen naar de zin kan maken en er, zo mogelijk, lering uit trekken. Het motiveert mij in ieder geval ontzettend om hen met het tweede deel te verrassen! (:
Vorig jaar werd die droom werkelijkheid. Na jaren schrijven en maanden intensief samenwerken met twee redacteurs, werd er in de eerste week van april een stapel dozen afgeleverd. Meer dan tachtig exemplaren van Luotisade om te versturen. Ik stond te popelen om de lezers mee in mijn wereld te trekken en ze de avonturen te laten beleven die ik van beelden in mijn hoofd naar leesbare zinnen had omgezet.
Inmiddels zijn er al heel wat maanden verstreken. Hoe kijk ik terug op deze waanzinnige periode? Een boek schrijven is immers één ding, maar ontdekken of mensen er net zo van kunnen genieten als jij gehoopt had, is een ander verhaal. Reuzespannend vond ik het.
Ik gaf mijn boekpresentatie in de vorm van een ontspannen Trolls & Pirate party, die net zo druk werd bezocht als ik gehoopt had. Die dag gingen de eerste boeken met hun nieuwe eigenaars mee. Twee dagen daarna kreeg ik de eerste enthousiaste reactie: mijn nichtje (die absoluut niet van lezen houdt) had zich al door de dikke pil geworsteld. Te weten dat iemand die normaal gesproken haast geen boek aanraakt, zo door het verhaal gegrepen werd, deed me gloeien van trots.
In de dagen die volgden druppelden er meer berichten binnen. Allemaal enthousiast. Geweldig, ik was helemaal in de wolken. Na een week of drie was het tijd voor de eerste beurs. Superzenuwachtig was ik. Gelukkig had ik op voorgaande beurzen al kennis gemaakt met wat auteurs en met de uitgever, dus dat nam een deel van de spanning weg. Maar toch – ik ben niet de meest extraverte persoon en mijn boek aanprijzen te midden van minstens veertig andere prachtige boeken in dezelfde tent, is verre van makkelijk.
Inmiddels zijn er al heel wat beurzen verstreken. Weet ik mijn boek inmiddels aan iedere voorbijganger aan te smeren? Nou, nee. Ik vind het nog steeds moeilijk, ik ben nog steeds lichtjes nerveus als er weer een beurs voor de deur staat. Gelukkig heb ik voor een hele hechte uitgeverij gekozen. Zelfs op dagen dat mijn verkoopvaardigheden mij teleurstellen, kijk ik terug op geweldige dagen. Het is heerlijk om op te trekken met mensen die dezelfde passie delen als jij, die je niet vreemd aankijken als je beweert dat je personages een eigen wil hebben en dat je ze af en toe achter het behang wilt plakken.
Ik heb bij deze uitgeverij zelfs de ruimte gekregen om mijzelf te ontwikkelen als redacteur, een passie die ik ontdekte toen ik voor het eerst zelf met een redacteur aan de slag ging. Het is heerlijk om ook anderen te helpen hun droom waar te maken en daar later samen op terug te kijken.
Hoe het boek uiteindelijk ontvangen is? Ik zal zeker niet klagen. Zowel op Hebban als Goodreads heb ik een gemiddelde van ruim vier sterren, ik heb het tot de longlist geschopt voor de Stimuleringsprijs van Schrijverspunt en ben tot nu toe koploper bij de Bastaard Fantasy Awards. Vooral dat laatste is iets wat ik nooit had verwacht. Zoveel steun te zien van mensen doet mij echt goed, maar vooral al die onbekende namen ertussen zien, dát maakt pas echt een traantje bij me los.
Natuurlijk was niet alles unicorns and rainbows. Naast de complimenten van onbekende recensenten die mij zelfs aan het blozen kregen, waren er ook een paar recensies die niet zo lovend over het eerste deel van Luotisade waren. In sommige dingen kon ik me vinden, in andere dingen niet. Het is altijd even slikken, maar uiteindelijk moet je als schrijver je schouders erover ophalen, je realiseren dat je het niet altijd iedereen naar de zin kan maken en er, zo mogelijk, lering uit trekken. Het motiveert mij in ieder geval ontzettend om hen met het tweede deel te verrassen! (:
