Vasken Chouchanian
|
Սիրոյ Եւ Արկածի Տղաքը
—
published
1929
|
|
|
Ճերմակ Վարսենիկը
|
|
* Note: these are all the books on Goodreads for this author. To add more, click here.
“— Ոչինչ, ոչինչ,— ըսաւ ուսիս զարնելով,— բոլոր տղաքներուն մէջէն քեզ ամենէն շատ կը սիրեմ... Տղա՛ս, կեանքը քու գիտցածիդ պէս չէ, կը կոտրէ թեւերդ, կը մնաս բոլորին պէս խեղճ փողոցին մէջտեղը, մարդոց առօրեայ հաշիւներուն ու մտահոգութիւններուն մէջ...”
― Սիրոյ Եւ Արկածի Տղաքը
― Սիրոյ Եւ Արկածի Տղաքը
“Խորը պատառատուն հագուստներով ու տառապած դէմքերով մարդիկ, բազմութիւն մը, անժառանգներ գրոհ կու տային յառաջ՝ դէպի ապագան։ Բոլոր ժամանակներու ամբոխն էր, անասուն ու վայրենի, դժբախտ ու այնքան համակրելի իր տառապանքին եւ իր վայրենութեան մէջ։ Կու գային դիզուելով իրարու վրայ, չես գիտեր ուրկէ՞, մութ ու գարշահոտ գռիհներէ, յոգնած ու խարխուլ տուներէ, խոնաւ նկուղներէ ու կը սեղմուէին իրարու գալիք մեծ պայքարին լայն գիտակցութեամբը։ Անոնցմէ ոմանց դէմքերը կը շողային մեծ ու ճակատագրական զգացումի մը լոյսովը։ Ոմանք անզէն էին, ուրիշներ ալ զինուած՝ բահերով, բրիչներով կամ կացիններով։ Կային փոքրիկներ՝ խռիւ մազերով, բայց արդէն վայրենի։ Կիներ, որ կ՚աղաղակէին։ Կային՝ հասարակաց աղջիկներ՝ հէք ու աւրուած դէմքերով ու բոզեր, որոնց աչքերուն մէջ հարուստ արուներուն հանդէպ մեծ ատելութիւն մը կը լայննար։ Անոնք կը պոռային բերաններնին բաց։ Մենք կը զգայինք անոնց աղաղակը կտաւին վրայէն։ Ամբողջ այս ամբոխը ընթացքի մէջ էր։ Կողքը կար լայն ու հանգիստ ճամբայ մը, որ անշուշտ հեռուն պէտք է խրէր ճախճախուտքի մէջ, իսկ քովը՝ նեղ, զառիվեր, վտանգաւոր ու քարքարոտ ուղի մը, որ անշուշտ պէտք է տանէր դէպի վերջնական յաղթանակ։”
― Սիրոյ Եւ Արկածի Տղաքը
― Սիրոյ Եւ Արկածի Տղաքը
Is this you? Let us know. If not, help out and invite Vasken to Goodreads.

