Ruth Erica's Blog

Het idee zat al een tijdje in de pijplijn: de inzet van boom met de bittere bladeren bij het Project Algemene Vakken. Maar door de opmars van de rebellen in de Democratische Republiek Congo kwam het in een stroomversnelling. Plots werd mijn roman lesmateriaal in België.

Gaat het? app ik Aimée op maandagmorgen 27 januari. Bij ons zeggen ze dat de rebellengroep M23 Goma heeft bezet. Ik ben klaarwakker; het is iets groots als een item uit Afrika het NOS-journaal haalt. Bovendien ligt de Congolese stad Goma pal naast Rwanda. En een conflict houdt bijna nooit op bij een grens.

Traces heet het boek dat ik bij het Afrikastudiecentrum heb geleend. Traces: sporen. Sporen van de oorlog in Burundi. Hoe werkt dit conflict door bij jongeren in Nederland en België? Wat zien we en wat blijft onzichtbaar? Een antropoloog en een fotograaf nemen ons mee.

Het Afrikastudiecentrum is binnen Leiden verhuisd. Ik ben benieuwd, want bij het schrijven van De boom met de bittere bladeren heb ik dankbaar gebruik gemaakt van hun boeken, video’s, lezingen en specialisten. En bij een nieuw Afrikaans schrijfproject ga ik dat zeker weer doen.

De titel spat in witte blokletters van de cover: Afrika is geen land. Hé, dat is letterlijk een dia uit mijn gastles aardrijkskunde! Daar weet ik alles van, denk ik in eerste instantie. Of toch niet? Wat schrijft Dipo Faloyin eigenlijk in zijn dikke pil?

De Leeskalender en ik zijn het eens. De boom met de bittere bladeren kan je prima in de aardrijkskundeles gebruiken. Ik heb er zelfs speciaal een gastles voor ontwikkeld. ‘Geef je die nog?’ vroeg de schrijver die vóór mij de Glazen Globe won. Ja natuurlijk: ik ben pas net begonnen!

Prachtig natuurlijk, dat blog van ChatGPT, maar ik kan hem maar één keer posten. Als ik wil dat het programma meer blogs voor me schrijft, moet ik het nieuwe opdrachten geven. Ik ben nog niet uitgespeeld: mijn verkenningstocht gaat door.

In een wereld die voortdurend evolueert, is er één kracht die altijd constant blijft: creativiteit. Het vermogen om verhalen te vertellen, emoties te uiten en nieuwe werelden te scheppen is wat ons als mens verbindt en ons in staat stelt om de diepste lagen van ons bestaan te verkennen.

Kan ChatGPT het nieuwe blog voor mijn website schrijven? Het resultaat van mijn eerste zoekopdrachten was nogal mager. Ik heb een andere invalshoek nodig, of misschien wel meer dan één. ‘Ga spelen met het programma,’ zei Erwin Blom,[1] en dat doe ik.

Kunstmatige Intelligentie is booming. Het programma ChatGPT kan teksten produceren die niet van echt te onderscheiden zijn. Het schijnt dat het zelfs de nieuwe Harry Potter kan schrijven! Om dit fenomeen kan ik niet meer heen. Is ChatGPT voor schrijvers een bedreiging of juist een kans?