K.R. Valgaeren's Blog

Zondag 2 november signeert K.R. Valgaeren vanaf 13:30 uur op het grootste boekenevenement van het land. Dat zal gebeuren in het signeerhuis van VBK België in Hal 6. Boektopia vindt dit dit jaar plaats van 25 oktober tot en met 2 november in Kortrijk Xpo. Meer informatie over deze boekenbeurs vindt u op boektopia.be.

Op zaterdag 14 juni signeert K.R. Valgaeren 'Salve Mater' in Standaard Boekhandel Tremelo. Iedereen welkom!

Salve Mater. Een maand later. Een greep uit de recensies en toegang tot fotogalerijen over de boekvoorstelling en de locaties in het boek.

Op zaterdag 1 maart wordt om 14:00 uur Salve Mater voorgesteld in Standaard Boekhandel Leuven. Op het programma staan een verwelkoming door uitgeefdirecteur Ve Bobelyn (VBK/Houtekiet), een gesprek met de auteur door journalist John Vervoort (De Standaard/Het Nieuwsblad), een signeersessie en een receptie. Uiteraard is iedereen welkom, maar inschrijven is verplicht.

Sinds 5 februari ligt de nieuwe Gothic Novel van K.R. Valgaeren in de winkels en daar horen ook enkele signeersessies bij.

Zaterdag 22 februari om 15:00 uur zal Valgaeren een bezoek brengen aan Standaard Boekhandel in Leopoldsburg (Stationsstraat 80) voor een gezellige babbel en een krabbel. Uiteraard is iedereen welkom.

Eindelijk is het zover. Vanaf vandaag ligt Salve Mater in de boekhandel en de online winkels. Er is zowel een papieren als een digitale versie beschikbaar. De liefhebbers kunnen op deze website een gesigneerd exemplaar aanschaffen.

Binnenkort wordt het boek feestelijk voorgesteld in Standaard Boekhandel Leuven en zijn er hier en daar ook signeersessies voorzien. Meer informatie daarover volgt.

Het nam je dochter​

Het bracht je waanzin

Nu wil het je ziel...

​

Rebecca en haar dochter Pearl genieten van hun nieuwe thuis in het midden van een historisch park dat de verbeelding prikkelt, aan een vallei die zo op een postkaart kan.

Tot de oude boom wordt gerooid…

De muren beginnen te praten…

En Pearl verdwijnt…

Salve Mater, een voormalige psychiatrische instelling uit de vorige eeuw die is omgebouwd tot een luxeappartement, opent nog een keer haar poorten. In de gangen geurt de lucht naar een duister verleden. Achter elke hoek dreigt waanzin. En in de kapel wordt de dood gevierd.

​

Salve Mater: waar waanzin achter gesloten deuren wacht...

Salve Mater, het eerste deel van een tweeluik, is een zenuwslopende gothic novel van een auteur die in de Lage Landen zijn gelijke niet kent.

31 oktober. Halloween. Helaas kunnen we dit feest van het macabere dit jaar niet vieren met een nieuw boek van K.R. Valgaeren, maar er is wel deze nieuwe aankondigingstrailer van 'Salve Mater', het eerste deel van een duister tweeluik dat op 5 februari 2025 in de winkels ligt.

[image error]

Hoewel de paaseieren reeds aan de klokken hangen te rijpen, deel ik graag met u de vijf boeken die ik het afgelopen jaar het liefst heb gelezen. Let op: het betreft titels die ik in 2023 heb gelezen, maar die niet per se in hetzelfde jaar werden uitgegeven. Hopelijk staat er iets tussen dat ook u kan bekoren.

1. Malpertuis van Jean Ray

Ik zou een boek over dit boek kunnen schrijven, maar dat is voor een andere keer. Jean Ray was een Gentenaar die eigenlijk Raymond de Kremer heette en leefde van 1887 tot 1964. Als auteur van talloze griezelverhalen joeg hij als John Flanders de Vlaamse jeugd de stuipen op het lijf in de Vlaamse Filmpjes van Uitgeverij Averbode. Het door zichzelf als beter geachte werk publiceerde hij in het Frans onder de nom de plume Jean Ray. Terwijl de traditie het wil dat wij in Vlaanderen dode schrijvers het liefst zo snel mogelijk vergeten, wordt Jean Ray in de Angelsaksische wereld, maar vooral in Frankrijk nog graag gelezen.

Sinds kort durft men zich in Vlaanderen gelukkig weer wagen aan Ray/Flanders, al zij het schoorvoetend. Het afgelopen jaar verscheen er bij Davidsfonds een bloemlezing uit zijn werk (Het huwelijk van juffrouw Bonvoisin en andere Gentse verhalen), maar er was ook de eenmansuitgeverij van Johnny Bekaert, ook een Gentenaar, die in samenwerking met de Vriendenkring Jean Ray een nieuwe verhalencollectie publiceerde en een nieuwe vertaling van Malpertuis: Ray’s bekendste werk dat in 1971 door Harry Kummel werd verfilmd met een stomdronken Orson Welles in een voorname bijrol.

Het boek gaat over een mysterieus herenhuis in Gent waar enkele bizarre individuen rond het sterfbed van de pater familias verzamelen. Die verplicht hen om bij hem in te trekken. Maar Malpertuis herbergt enkele gruwelijke geheimen, waaronder de verbluffende waarheid achter de identiteit van de bewoners.

Dat Malpertuis een meesterwerk is staat buiten kijf. Dat het de beste Belgische Gothic Novel is die ooit het daglicht zag, staat voor mij eveneens buiten kijf. En dat de heer Bekaert met zijn Poespa Producties de roman na jaren afwezigheid weer beschikbaar maakt voor de Nederlandstalige lezer kan alleen maar worden toegejuicht.

Het boek werd eerder vertaald door de grootmeester van het magisch realisme Hubert Lampo en hoewel die vertaling niet al te letterlijk verliep, was ze bijzonder goed leesbaar, wat helaas niet gezegd kan worden van deze nieuwe poging door André Verbrugghen. En dat is jammer, want Verbrugghen zet zich in een voorwoord expliciet af tegen de Lampo-vertaling en noemt zijn uitgave zelfs de eerste ‘Vlaamse’ vertaling, waarbij hij vergeet dat we in Vlaanderen Nederlands spreken en schrijven. De Vlaamse taal bestaat namelijk niet. Bovendien haalt de povere redactie het argument in het voorwoord nog meer onderuit. Niettemin ben ik Bekaert en Verbrugghen erg dankbaar om deze duistere parel weer beschikbaar te maken en is dit dé kans bij uitstek om kennis te maken met de koning van de Belgische Gothic Novel.

2. Alles voor de Kempen van Jan Hertoghs

HUMO-journalist op rust Jan Hertoghs schreef een onwaarschijnlijk rake ode aan de Kempen. Hertoghs is zelf geen Kempenaar, maar zijn grootouders woonden in Tielen en het waren de herinneringen aan de bezoeken aldaar die hem influisterden om de ziel en de ‘identiteit’ van de Kempen te achterhalen. Er is een buitenstaander voor nodig om een volk en een cultuur het beste te vatten en Hertoghs slaagt daar meesterlijk in. Ik mag dat zeggen, want ik ben zelf een Kempenaar en, ofschoon ik al bijna een half leven niet meer in de bakermat woon, zal ik altijd een Kempenzoon blijven. Of, om het met de wijze woorden van Oscar Wilde te zeggen: ‘Je kan de Kempenzoon uit de Kempen halen, maar je kan de Kempen niet uit de Kempenzoon halen.’

3. Portable Magic van Emma Smith

Boeken over boeken zijn voor mij een onuitputtelijke bron van amusement. Ook dit bijzonder goed onderzochte pareltje van Emma Smith staat boordevol fascinerende verhalen over het boek als object en de macht van het boek. Van de geheime politiek achter de publicatie van de Gutenbergbijbel tot het schokkende feit dat er in de recente geschiedenis van de Verenigde Staten meer boeken werden verbrand dan in het Duitsland aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Emma Smith is bovendien niet de eerste de beste. Ze is Professor of Shakespeare Studies in Oxford en een autoriteit als het aankomt op de First Folio, die, mocht het u interesseren, in 2023 zijn vierhonderdste verjaardag vierde. Hip, hip, hoera!

4. Billy Summers van Stephen King

Billy Summers is niet het recentste werk van de Allergrootste, maar ik lees nu eenmaal minder snel dan de Allergrootste schrijft. Billy Summers is King ten voeten uit. Een huurmoordenaar wordt voor zijn laatste job ingehuurd door de lokale maffia om vanaf een kantoortoren met uitzicht op het gerechtsgebouw iemand neer te knallen. Niemand weet echter wanneer het doel zich in de buurt van dat gerechtsgebouw zal begeven, dus moet Billy wachten en lid worden van de gemeenschap. Dat doet hij onder een alias en onder het mom van een beginnende schrijver die in bovengenoemde kantoortoren enkele vierkante meter huurt om aan zijn debuut te werken. Hij raakt bevriend met de kinderen van de buren, met de zakenmensen die in de toren werken en hij begint zelfs daadwerkelijk een boek te schrijven. O, ja, en natuurlijk loopt alles mis en ontdekt hij dat er op zijn naam eveneens een prijs staat. Heerlijk hoe King traag maar gestaag zijn personages de plot laat bepalen. Er is werkelijk niemand die het hem nadoet.

5. The Stepford Wives van Ira Levin

Een klassieker die ik bijzonder graag gelezen heb. De premisse is eenvoudig en u waarschijnlijk niet onbekend. Man en vrouw verhuizen naar Stepford. Vrouw ondervindt dat de andere vrouwen in de gemeenschap zich vreemd gedragen, ja, zelfs onderdanig opstellen ten opzichte van hun man. Man heeft het enorm naar zijn zin en wordt zelfs toegelaten in de plaatselijke mannenclub. En het is net die mannenclub waar snode plannen worden gesmeed voor de vrouwen van Stepford. Heerlijk, zo’n boek dat meer dan vijftig jaar geleden werd geschreven en nog steeds brandend actueel is. Wat The Stepford Wives zo goed maakt is, ten eerste, de originele insteek, ten tweede, de groeiende machteloosheid van het hoofdpersonage, en ten derde, de briljant zuinige pen van Levin. Hij is de Elsschot van de Amerikaanse Gothic Novel en als ik u zeg dat hij ook de auteur is van Rosemary’s Baby, A Kiss Before Dying en The Boys From Brazil, dan bent u nu ongetwijfeld naar de boekhandel aan het rennen.

Addendum: Ira Levin is ook de auteur die het slechtste boek dat ik het afgelopen jaar gelezen heb heeft geschreven. Son of Rosemary was zijn laatste wapenfeit en is het vervolg op zijn belangrijkste werk. Het ontstond als een voorstel voor een film die gelukkig nooit werd gemaakt. Dan maar een boek, moet Levin gedacht hebben. Had ie beter niet gedaan.

K.R. Valgaeren

www.krvalgaeren.com

Elk product dat in een winkel te koop wordt aangeboden, moet voorzien zijn van een prijsaanduiding. De etiketten die wij daarvoor in onze winkel gebruiken zijn tamelijk groot en staan boordevol informatie waar alleen de boekhandelaar de betekenis van kent. Ze worden op de achterkant van een boek gekleefd; bij voorkeur over de barcode die daar staat gedrukt.

Die etiketten hebben helaas een weerbarstig karakter. Het is te zeggen, de lijm kleeft niet altijd goed op eender welk oppervlak. Daarom treft u op onze winkelvloer regelmatig verdwaalde etiketten aan. Hoe moeilijk ze bij hun betreffende boeken kunnen blijven, zo gemakkelijk hechten ze zich aan een schoen die veel meer kost dan de twintig euro die op het etiket geadverteerd wordt. Wanneer de boekhandelaar zo’n etiket aantreft, raapt hij het op en zal hij met een binnensmondse verwensing op zoek gaan naar de oorspronkelijke eigenaar. Behalve wanneer het druk is en hij van klant naar klant moet rennen om iedereen tevreden te houden. Dan is er geen tijd om zich met rebelse labels bezig te houden, laat staan de schoenzolen te checken wanneer er daar eentje aan kleeft dat irritant over de vloer schuurt.

Het is de zaterdag voor Kerst: traditioneel de drukste dag van het jaar voor een winkelier. Als hij niet door druk-druk-drukke klanten bij de kraag wordt gegrepen, dan holt hij achter hen aan als een puppy achter een tennisbal. Dat geldt dus ook voor mij, terwijl ik door mijn schoenzool heen een of meerdere etiketten gewaarwordt. Maar koen als ik ben, negeer ik dat vervelende besef, zelfs wanneer daar, naarmate de dag vordert steeds meer labels lijken bij te komen. De klanten komen eerst en ik heb geen tijd om mijn voet op te heffen om de prop papier van mijn schoen te verwijderen.

Maar dan is het plots zes uur ’s avonds en gaan de deuren dicht. Kassa’s worden leeggemaakt en tijdens het tellen van de buit kan ik voor de eerste keer sinds ik die dag uit bed ben gekomen, gaan zitten.

Mijn benen zeuren van de noeste arbeid en terwijl ik het geld in de kassa's tel, word ik mij weer bewust van de etiketten die aan mijn schoenzool kleven. Dadelijk zal ik mijn schoeisel van die irritante labels verlossen, maar eerst moet het geld geteld worden, denk ik.

Ik sta samen met mijn collega's buiten wanneer ik eindelijk de kans krijg om mijn schoenen te inspecteren. Ik til mijn voet op om tot mijn verbazing geen etiket onder mijn schoenzool aan te treffen, maar een onderbroek.

Een onderbroek, vraagt u zich af? Inderdaad, een onderbroek.

Ik heb namelijk de neiging om ’s avonds, voor ik ga slapen, mijn broek en ondergoed in één beweging uit te trekken, waardoor mijn boxershort op mijn broek blijft liggen tot de volgende ochtend. Dan raap ik die op en gooi ik ze in de wasmand, want u hoeft zich geen zorgen te maken: deze boekhandelaar trekt elke dag proper ondergoed aan. Alleen was ik in de vroege ochtend van de drukste dag van het jaar blijkbaar vergeten om mijn vuile onderbroek in de wasmand te gooien en had ik mijn broek aangetrokken zonder te beseffen dat mijn ondergoed er nog bovenop lag. In de loop van de dag moet, met dank aan het heen en weer geloop in de winkel, die onderbroek langs mijn broekspijp naar omlaag zijn gekropen, tot ze bleef haken achter de hiel van mijn schoen.

Het was een zwarte boxershort van Hugo Boss. Dat mag u gerust weten. En ik heb ze die zaterdag gedragen als de sleep van een bruidsjurk. Ik vermoed dat er onder de klanten heel wat stiekem leedvermaak heeft plaatsgevonden, want hoewel niemand de moeite nam om mij attent te maken op mijn vestimentaire blunder, kan ik nog steeds moeilijk geloven dat het iedereen is ontgaan.

K.R. Valgaeren

De column werd eerder gepubliceerd op de website http://thrillerlezers.blogspot.com/