Peter Zantingh's Blog

Eens in de zoveel tijd moet ik me opnieuw voorstellen, vind ik. De vierde versie is nu anderhalf jaar en ruim veertig edities onderweg, er zijn bijna vijftienhonderd abonnees. Er komen mensen bij, anderen schrijven zich uit.

Ik ben schrijver. Mijn vierde roman heette Tussentijds en stond op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Deze vrijdag, 14 november 2025, is de laatste dag van een lang verlof om full time te kunnen werken aan mijn vijfde roman1. De werktitel is Alsof nu alles al. Ik hoo...

Nog even en dan zal het op televisies en in kranten weer gaan over de aanslagen in Parijs van 13 november 2015, want dan is het precies tien jaar geleden.

Het beste non-fictieboek dat ik in lange tijd las gaat er ook over: V13 van Emmanuel Carrère. Het verscheen in 2022 in Frankrijk en een jaar later in het Nederlands, in vertaling van Floor Borsboom, bij De Arbeiderspers. Een collega raadde het me aan.

In het werk van Carrère lijkt sowieso het afgelopen jaar weer hernieuwde interesse bij ons in...

Het is daarvoor natuurlijk ook weleens gebeurd, maar een van de eerste passages waarvan ik me herinner dat ik er hardop om moest lachen komt uit About A Boy (1998) van .

De hoofdpersoon is Will, een vrijgezelle man die zijn hele leven nog nooit heeft hoeven werken omdat hij genoeg royalties krijgt voor het kerstliedje dat zijn vader ooit uitbracht, en dat nog elk jaar veel gedraaid wordt. Zijn leven is zorgeloos en zonder verantwoordelijkheden.

Op een dag komt hij op het idee om naar een bijeenkom...

Het is daarvoor natuurlijk ook weleens gebeurd, maar een van de eerste passages waarvan ik me herinner dat ik er hardop om moest lachen komt uit About A Boy (1998) van Nick Hornby.

De hoofdpersoon is Will, een vrijgezelle man die zijn hele leven nog nooit heeft hoeven werken omdat hij genoeg royalties krijgt voor het kerstliedje dat zijn vader ooit uitbracht, en dat nog elk jaar veel gedraaid wordt. Zijn leven is zorgeloos en zonder verantwoordelijkheden.

Op een dag komt hij op het idee om naar ee...

Deze editie had echt heel weinig aanknopingspunten voor goed beeld. Maar gisteravond las ik met mijn zoontje in Wij zijn de nacht van Mathijs Meeuwsen over de kakapo, de enige niet-vliegende papegaai, waar er ooit nog maar 49 van waren en nu ongeveer 250. Deze tekening is in 1873 gemaakt door de Nederlandse vogelillustrator Johannes Gerardus Keuleman. Dit heeft verder niks te maken met wat hieronder staat.

In de schrijfadviezen in de nieuwsbrieven van kom ik bijna altijd wel een passage tegen di...

Medio juni maakte ik een aflevering van De vierde versie met fragmenten uit mijn schrijfdagboek tijdens het werken aan mijn vijfde roman. Daar kreeg ik toen meerdere mooie reacties op, van lezers die het inkijkje interessant vonden en mede-schrijvers die zich herkenden in het (soms moeizame) proces.

Inmiddels is het half september en is de eerste versie van mijn roman – sinds gistermiddag! – af. Hierbij, daarom, een soort vervolg, met dagboekfragmenten van de afgelopen drie maanden.

Vrijdag 20 ju...

De hoes van de single ‘Fix You’, 5 september 2005

Eens kijken of ik een pleidooi kan schrijven voor ‘Fix You’ van Coldplay.

Dit is hoe het begint. Op 26 juni 1998 loopt een 22-jarige jongen over een als parkeerplek ingericht grasveld in Londen. Het is het begin van de avond, het eindejaarsbal van zijn universiteit gaat zo beginnen. Hij draagt een rood shirt, heeft acne en een beugel, hij dartelt, heel zijn lijf zit vol energie en ongeduld. Hij richt zich op de handheldcamera waarmee een vriend de ...

Foto Xavier von Erlach / Unsplash

In het eerste hoofdstuk van Water van John Boyne arriveert een vrouw van begin vijftig op een klein eilandje langs de Ierse kust. Ze wil er opnieuw beginnen, haar verleden achter zich laten.

Dat eerste hoofdstuk heeft tien pagina’s, en de opzet is simpel: ze verkent kamer voor kamer de cottage die ze gehuurd heeft en overdenkt ondertussen wat haar ertoe gebracht heeft haar oude leven te ontvluchten.

Ter achtergrond: John Boyne is een Ierse schrijver die vooral beke...

Mijn fascinatie voor Elliott Smith begon met een anekdote die later niet waar bleek te zijn.

Een jaar na zijn (vermoedelijke) zelfmoord in 2003, op 34-jarige leeftijd, kwam zijn laatste album uit. Op één van die nummers, ‘King’s Crossing’, zingt hij: ‘Give me one good reason not to do it’.

Als je goed luistert, hoor je zijn moeder en zus daarop antwoorden: ‘Because we love you’. Het was tijdens concerten een gewoonte geworden dat vanuit de zaal te doen, en na zijn dood spraken zij het zinnetje in...

Ehingen, Zuid-Duitsland, juli 2021.

Vier jaar geleden liep ik mijn eigen boek binnen.

Het was juli 2021 en in de maanden ervoor had ik de eerste versie geschreven van wat mijn roman Tussentijds zou worden. Het gaat over vaderschap in tijden van klimaatverandering, maar ook over de liefde tussen Robin en Tess die onder druk komt te staan als de kinderwens zich opdringt. Hij is in het boek onderweg naar haar, ze is voor haar werk als illustrator in een boekwinkel in Zuid-Duitsland.

In Ehingen, om pre...