David Troch's Blog

Dag Pieter, 

Ben jij, als goede huisvader, ook zo dol op familiegeschiedenissen? Heb jij ooit je stamboom in kaart gebracht? Decennia geleden dook ik meerdere archieven in. Microfilm katapulteerde me eeuwen terug in de tijd. Heden ten dage bots je al op aardig wat op het internet. Bijvoorbeeld de herkomst van een achternaam.

Voor de aardigheid typte ik de jouwe in. Die blijkt typisch Belgisch. Gek genoeg toont de kaart geen vlekje in de buurt van jouw stad. Uit welke contreien komen jouw ...

Zo. Dat was niet het plan. Maar het is wel gebeurd. Het jaar is voorbij. 365 hardloopdagen op een rij. 3.721,85 kilometer. Gemiddeld meer dan tien per dag. Waar haal je de tijd? Zelden ren je minder lang dan een halfuur. Op zondagen geef je soms uren niet thuis. Ja, je haspelde zelfs drie marathons af. En een handvol andere wedstrijden. Doorgaans trek je er overdag op uit. De luxe van het schrijversleven. De luxe om niet in een conflictgebied te wonen. Het is relatief, die enkele keren dat je je...

Feest! een soort troost is er. Net als voor jou wou ik een huis zijn barst het van de eenlettergreepgedichten. 

De nieuwe dichtbundel laten we woensdagavond 30 oktober feestelijk te water. Om 20u leidt uitgever Rudy Vanschoonbeek in Paulushuis te Gent de avond in. Dan gaan Steven De bruyn en ik weer eens uit de bol met woord en klank. 

Kom je? Meld het hier.

Dag Jef,

In ons vorige leven zaten we bij Del Rey aan tafel. Ik organiseerde de persconferentie, jij was er te gast. In De Zaak Alzheimer had ik net op een zinnetje over de chocolatier gestoten. Na het vertrek van de persmuskieten trokken we naar de filmset. Volg me maar, zei je. Mijn Honda heeft een dubbele uitlaat. 

In het merk kan ik me vergissen, je uitspraak over de dubbele uitlaat staat me glashelder bij. Nog een geluk dat je hem niet op zijn staart trapte, zoals Vincke zijn Pors...

Dag op dag tien jaar na het begin. Dan moet er iets gebeuren. Als je nu eens twee van je passies door de mixer draait? Terwijl jij de veters van je hardloopschoenen knoopt, verdwijnt een stapeltje dichtbundels in de rugzak van de oudste zon. Niet alleen hij fietst mee, ook een stel buren. Het eerste exemplaar van ‘een geweldige liefde’, je verzameling stadsgedichten, blijft achter in het boekenruilkastje in jullie straat. Dan gaat het in gestrekte draf naar kastjes waar je al eens een boek h...

Dag Jaap, 

Wil je dat alsjeblieft nooit meer doen? Ik bedoel, dan mocht je mee naar een koffiebar en dan doe je dat. Nota bene in een koffiebar waar ik voor het eerst kwam. Er zijn er heel wat in Gent. Ik heb zo mijn favorieten. Maar af en toe wil een mens iets anders. Dit plekje stond al een tijdje hoog op het lijstje. Het kwam er nooit van. Een kwestie van wachten op het juiste gezelschap. Dat gezelschap is al eens een medemens, maar vaker lectuur, of potlood en het notitieboekje. Nu wa...

Geen boek, geen film met ondertitels. Op de zeldzame avonden dat me de behoefte ontbreekt te lezen, trek ik naar het theater. Zo ook gisteren. Vlak voor ik de wandeling aanving, gooide ik er een allerlaatste koffie tegenaan. De schuld van een beperkte nachtrust. En het zou zonde van het ticket zijn, mocht ik tijdens de voortelling in slaap dommelen. Dat was me ooit gebeurd. 

In de zaal ging na de jas ook meteen de trui uit. Van het vorige voorval had ik onthouden dat je het in een theater...

Dag Reine,

Lev? Een tijdje geleden stootte ik er per toeval op, in de bibliotheek, tijdens de verkoop voor het goede doel. Het is ei zo na de naam van de jongste zon. Het vraagteken is eenvoudig door een klinker te vervangen. Zonder aarzelen mocht Lev? mee. 

Toch las ik consequent Lev in plaats van zijn naam. Vond hij niet erg, denk ik. Ook de oudste zon niet, die lag er ook altijd bij. Ja, de zonnen voorlezen doe ik graag liggend. Het is het moment dat een verhaal de nobele taak krijg...

Dag Philippe,

Dus jij houdt ervan om naar de strot te grijpen? 

Eerder deed je dat met Het kleine meisje van meneer Linh. Iets meer dan anderhalf jaar geleden plukte ik het uit zo’n boekenruilkastje. Wat een overrompelende kennismaking met je werk. Ook nu weer kruiste je per toeval mijn pad. 

Nog maar net had ik in de rij gestaan voor Shakespeare and Company. Daar plukte ik twee dichtbundels uit het rek. Buiten twijfelde ik. Ging het ja dan nee per metro naar het derde museum van de...

Dag Amélie,

De collectie Nothombs staat al jaren stil op zeven. Heb je zelf een klein aandeel in. 

Als redacteur van het literaire tijdschrift Kluger Hans schoof ik je ooit via via vragen toe. Het was maanden wachten op antwoord. Meer dan een Oui en een Non wist ik je niet te ontlokken. Konden we niks mee. Geen Nothomb in Kluger Hans, noch middels een interview, noch middels een verhaal. Dat was een vertaler op het spoor. Bij nader inzien zag ze ervan af om er tijd en werk in te stoppe...