George Derventlis's Blog
December 26, 2020
Ανείπωτα Μυστικά
George Derventlis
Ένα καταπληκτικό, μαγευτικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Μυστιριακοί πολιτισμοί, απόκρυφα σύμβολα αποκαλύπτονται. Τα πάντα αποδομούνται για να συνθέσουν μια περίτεχνη πλοκή.
Απολαύστε το 10ο μέρος και κάντε μια αναδρομή στα προηγούμενα κεφάλαια.
Ανείπωτα Μυστικά-10
Ένα καταπληκτικό, μαγευτικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Μυστιριακοί πολιτισμοί, απόκρυφα σύμβολα αποκαλύπτονται. Τα πάντα αποδομούνται για να συνθέσουν μια περίτεχνη πλοκή.
Απολαύστε το 10ο μέρος και κάντε μια αναδρομή στα προηγούμενα κεφάλαια.
Ανείπωτα Μυστικά-10
November 7, 2020
Ανείπωτα Μυστικά - 2
Η μηχανη προβολής και τα σλάιντ ήταν ένα απρόσμενο "δώρο" για τον Κοπέρνικο. Τι αλήθειες θα του αποκαλυφθούν στον από την θέαση του πρώτου σλάιντ;
Η συνέχεια εδώ: Ανείπωτα Μυστικά 2
September 12, 2020
Ανείπωτα Μυστικά
Γιώργος Δερβεντλής"/>Μια νέα περιπέτεια ξεκινά, ένα υπέρτατο ταξίδι φαντασίας σε κόσμους μοναδικούς.
Μνήμες χαμένες έχουν ρίξει τον Δημήτρη "Κοπέρνικο" Ελευθερίου σε μια κατάσταση εφιαλτικού λίμπο.
Η ανούσια ρουτίνα του συνεχίζεται, όταν θα μάθει κάτι που θα ταράξει συθέμελα τον εαυτό του.
Οδηγίες που πρέπει να ακολουθήσει πιστά για να ξεκλειδώσει το μυαλό του, έχουν δοθεί.
Το θέμα είναι αν θα τολμήσει αυτό το άλμα πίστης προς το άγνωστο.
(Η ιστορία συνεχίζεται... το πιο πρόσφατο επεισόδιο, το 4ο μέρος)
Ανείπωτα Μυστικά -1
April 30, 2020
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών
image: 
Το 7 μέρος της παράδοξης υπόθεσης των Αρτίστικ Δολοφονιών
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών - 7
Το 7 μέρος της παράδοξης υπόθεσης των Αρτίστικ Δολοφονιών
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών - 7
March 28, 2020
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών
George Derventlis
Το 6ο μέρος της ουτοπικής υπόθεσης προσπαθεί να ξεμπερδέψει το κουβάρι των Αρτίστικ Δολοφονιών
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών-6ο
Το 6ο μέρος της ουτοπικής υπόθεσης προσπαθεί να ξεμπερδέψει το κουβάρι των Αρτίστικ Δολοφονιών
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών-6ο
March 2, 2020
Η παράδοξη υπόθεση των αρτίστικ δολοφονιών
Γιώργος Δερβεντλής
Ένα φονικό με έντονες καταβολές στα φονικά τελετουργικά του Νίτσε λαμβάνει μέρος. Ένα κορίτσι 15 χρονών είναι το θύμα, το οποίο έχει κατακρεουργηθεί με σκοπό να σηματοδοτήσει μια επικείμενη αλλαγή.
Ο ντετέκτιβ Ντέμης Λοτρέκ προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι και να βρει ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από μια εφιαλτική σειρά δολοφονιών.
Σε έναν πρόωρα ανεπτυγμένο τεχνολογικά κόσμο, το φονικό μπορεί να κρύβει κάτι διαφορετικό και ο δολοφόνος να αποζητά την υπέρτατη μορφή τέχνης από τα θύματα του.
Ένα θρίλερ σε 5, ως τώρα, μέρη.
1: https://georgederventlis.blogspot.com...
2: https://georgederventlis.blogspot.com...
3: https://georgederventlis.blogspot.com...
4: https://georgederventlis.blogspot.com...
5: https://georgederventlis.blogspot.com...
Ένα φονικό με έντονες καταβολές στα φονικά τελετουργικά του Νίτσε λαμβάνει μέρος. Ένα κορίτσι 15 χρονών είναι το θύμα, το οποίο έχει κατακρεουργηθεί με σκοπό να σηματοδοτήσει μια επικείμενη αλλαγή.
Ο ντετέκτιβ Ντέμης Λοτρέκ προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι και να βρει ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από μια εφιαλτική σειρά δολοφονιών.
Σε έναν πρόωρα ανεπτυγμένο τεχνολογικά κόσμο, το φονικό μπορεί να κρύβει κάτι διαφορετικό και ο δολοφόνος να αποζητά την υπέρτατη μορφή τέχνης από τα θύματα του.
Ένα θρίλερ σε 5, ως τώρα, μέρη.
1: https://georgederventlis.blogspot.com...
2: https://georgederventlis.blogspot.com...
3: https://georgederventlis.blogspot.com...
4: https://georgederventlis.blogspot.com...
5: https://georgederventlis.blogspot.com...
April 1, 2019
March 6, 2019
Η φαντασία στην εξουσία
«Δε θα με σπάσεις όσο και αν προσπαθείς. Ακούς!»
«Τι είπες ρε; Τώρα μου ανήκεις ολοκληρωτικά».
«Ίσως το σώμα μου, η ψυχή μου όμως θα παραμένει για πάντα ελεύθερη».
«Θα το δούμε και αυτό», είπε ο επιβλητικά σωματώδης φύλακας και έκλεισε την πόρτα του κελιού με ένα προκλητικό μειδίαμα σχηματισμένο στα χείλη του.
Παρέμεινε μέσα στο κελί του κουλουριασμένος σε μια σκοτεινή και υγρή γωνία. Οι πληγές στο σώμα του από τα βασανιστήρια ήταν ακόμα νωπές. Το μυαλό του και η λογική του απείχαν μόλις ένα εκατοστό του βήματος από την πλήρη εξουθένωση.
Όλο τον καιρό που ήταν κλεισμένος εκεί μέσα προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά. Να βρει την αφορμή και την αιτία που βρισκόταν σ' αυτό το μέρος της ντροπής. Τα πάντα φάνταζαν ακραίως απίθανα, ειδικά σε μια δημοκρατική χώρα όπως συνεχώς διαλαλούσαν οι διάφορες αρρωστημένες σειρήνες.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις ως πραγματικά ελεύθερος άνθρωπός σ' αυτήν την κοινωνία.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις χωρίς κανένα είδος λογοκρισίας ή καταπίεσης.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις πιστεύοντας σε ιδανικά και ιδέες που ίσως και να μπορούν να αλλάξουν τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης και συναίσθησης.
Βαθιά μέσα του γνώριζε, όπως άλλωστε και όλοι οι ομοϊδεάτες, πως όλες αυτές οι ιδέες μπορούσαν να συνυπάρξουν μόνο σε μια ονειρική ουτοπία.
Η σκληρή και ωμή πραγματικότητα όμως, που δεν επέτρεπε κανένα είδος ελεύθερης σκέψης, ήταν αυτή της αρρωστημένης δημοκρατίας.
Αρρωστημένης διότι εξελίχθηκε σε δημοκρατία των εχόντων και ισχυρών.
Αρρωστημένης διότι συνεχώς απομυζούσε τα όποια ίχνη ελεύθερης βούλησης και σκέψης.
Αρρωστημένης διότι αντί να μας εκπαιδεύσει τις έννοιες και του θεσμούς της ελεύθερης σκέψης αποφάσισε να μυήσει τους αόμματους έννοιες απαγορευμένες.
Έννοιες όπως ρατσισμός για όλους και για τα πάντα.
Έννοιες όπως φασισμός και καταπάτηση των δικαιωμάτων.
Έννοιες όπως χυδαία διάκριση και εξευτελισμός.
Υπήρχαν όμως και κάποιοι ελάχιστοι που αποφάσισαν να παραμείνουν πιστοί στις έννοιες που πραγματικά είχαν αξία και που θα έκανα την διαφορά. Κάποιοι συμμετείχαν σιωπηλά, υιοθετώντας τον τρόπο σκέψης στην καθημερινή ζωή τους. Κάποιοι άλλοι συμμετείχαν πιο ενεργά, προσπαθώντας να πολεμήσουν το σάπιο σύστημα της διαφθοράς. Χωρίς βία με μοναδικά τους όπλα τις ιδέες του και την φαντασία τους να πολεμούν την εξουσία.
Χαμένος όπως ήταν στις σκέψεις του δεν μπορούσε να ακούσει τα βαριά βήματα του φρουρού καθώς πλησίαζε στο κελί τού. Το αποτρόπαιο πρόσωπο του εμφανίστηκε στα κάγκελα, τον κοίταζε με ένα τρελό και γεμάτο κακία βλέμμα.
«Λοιπόν έφτασε και η ώρα σου να μιλήσεις». Σήκωσε το κεφάλι του με πόνο, προσπαθούσε όσο μπορούσε να μη το δείξει, και τον κοίταξε κατάματα χωρίς κανένα ίχνος φόβου. Ο φρουρός καθόταν από πάνω του με ένα μεγάλο μεταλλικό μπαστούνι ηλεκτρόδιο στο χέρι του. Γέλασε χαιρέκακα ο φρουρός. «Πες τα όλα. Πες μου που βρίσκονται οι σύντροφοι σου και ίσως να φύγεις από 'δω σώος».
«Όχι».
«Πολύ καλά. Να ξέρεις όμως πως οι υπόλοιποι σύντροφοί σου τα ξέρασαν όλα».
«Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Κανένας από' μας δε θα πρόδιδε τα ιδανικά του. Κανένας από' μας δε θα στερούσε την ελευθερία κανενός».
«Πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει, ακούς. Είσαι τόσο ελεύθερος όσο το ορίζουν οι κανόνες μας».
Σταμάτησε να του μιλάει, δεν υπήρχε άλλωστε νόημα. Παρέμεινε στο υγρό πάτωμα του κελιού να τον κοιτάει συνεχώς κατάματα, λες και προσπαθούσε να διαβάσει την ψυχή τούτον είδε καθώς εκείνος αποφασιστικά ύψωσε το μεταλλικό του μπαστούνι. Όλοι αυτοί οι φασίστες νόμιζαν πως μπορούν να ''συνετίσουν'' κάποιον από το παραλήρημα της πραγματικής ελευθερίας με τα βασανιστήρια και τον εξευτελιστικό εκφοβισμό του σώματος και της ψυχής, πόσο λάθος ήταν όμως.
Έκλεισε τα μάτια του και άνοιξε διάπλατα την καρδιά του. Άδειασε το κορμί του και από το παραμικρό ψήγμα φόβου. Καθώς ο φρουρός κατέβαζε ξανά και ξανά με δύναμη επάνω του το μπαστούνι της ντροπής εκείνος ένιωθε όλο και πιο ελεύθερος.
Ίσως αυτός ο κόσμος δεν χωράει ονειροπόλους.
Ίσως αυτός ο κόσμος να είναι αργά για ν' αλλάξει πλέον.
Ίσως η πραγματική ελευθερία να είναι μια ιδέα στο μυαλό ενός παράφρονα ανθρώπου.
Γιώργος Δερβεντλής
«Τι είπες ρε; Τώρα μου ανήκεις ολοκληρωτικά».
«Ίσως το σώμα μου, η ψυχή μου όμως θα παραμένει για πάντα ελεύθερη».
«Θα το δούμε και αυτό», είπε ο επιβλητικά σωματώδης φύλακας και έκλεισε την πόρτα του κελιού με ένα προκλητικό μειδίαμα σχηματισμένο στα χείλη του.
Παρέμεινε μέσα στο κελί του κουλουριασμένος σε μια σκοτεινή και υγρή γωνία. Οι πληγές στο σώμα του από τα βασανιστήρια ήταν ακόμα νωπές. Το μυαλό του και η λογική του απείχαν μόλις ένα εκατοστό του βήματος από την πλήρη εξουθένωση.
Όλο τον καιρό που ήταν κλεισμένος εκεί μέσα προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά. Να βρει την αφορμή και την αιτία που βρισκόταν σ' αυτό το μέρος της ντροπής. Τα πάντα φάνταζαν ακραίως απίθανα, ειδικά σε μια δημοκρατική χώρα όπως συνεχώς διαλαλούσαν οι διάφορες αρρωστημένες σειρήνες.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις ως πραγματικά ελεύθερος άνθρωπός σ' αυτήν την κοινωνία.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις χωρίς κανένα είδος λογοκρισίας ή καταπίεσης.
Προσπαθούσε να θυμηθεί πως είναι να ζεις πιστεύοντας σε ιδανικά και ιδέες που ίσως και να μπορούν να αλλάξουν τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης και συναίσθησης.
Βαθιά μέσα του γνώριζε, όπως άλλωστε και όλοι οι ομοϊδεάτες, πως όλες αυτές οι ιδέες μπορούσαν να συνυπάρξουν μόνο σε μια ονειρική ουτοπία.
Η σκληρή και ωμή πραγματικότητα όμως, που δεν επέτρεπε κανένα είδος ελεύθερης σκέψης, ήταν αυτή της αρρωστημένης δημοκρατίας.
Αρρωστημένης διότι εξελίχθηκε σε δημοκρατία των εχόντων και ισχυρών.
Αρρωστημένης διότι συνεχώς απομυζούσε τα όποια ίχνη ελεύθερης βούλησης και σκέψης.
Αρρωστημένης διότι αντί να μας εκπαιδεύσει τις έννοιες και του θεσμούς της ελεύθερης σκέψης αποφάσισε να μυήσει τους αόμματους έννοιες απαγορευμένες.
Έννοιες όπως ρατσισμός για όλους και για τα πάντα.
Έννοιες όπως φασισμός και καταπάτηση των δικαιωμάτων.
Έννοιες όπως χυδαία διάκριση και εξευτελισμός.
Υπήρχαν όμως και κάποιοι ελάχιστοι που αποφάσισαν να παραμείνουν πιστοί στις έννοιες που πραγματικά είχαν αξία και που θα έκανα την διαφορά. Κάποιοι συμμετείχαν σιωπηλά, υιοθετώντας τον τρόπο σκέψης στην καθημερινή ζωή τους. Κάποιοι άλλοι συμμετείχαν πιο ενεργά, προσπαθώντας να πολεμήσουν το σάπιο σύστημα της διαφθοράς. Χωρίς βία με μοναδικά τους όπλα τις ιδέες του και την φαντασία τους να πολεμούν την εξουσία.
Χαμένος όπως ήταν στις σκέψεις του δεν μπορούσε να ακούσει τα βαριά βήματα του φρουρού καθώς πλησίαζε στο κελί τού. Το αποτρόπαιο πρόσωπο του εμφανίστηκε στα κάγκελα, τον κοίταζε με ένα τρελό και γεμάτο κακία βλέμμα.
«Λοιπόν έφτασε και η ώρα σου να μιλήσεις». Σήκωσε το κεφάλι του με πόνο, προσπαθούσε όσο μπορούσε να μη το δείξει, και τον κοίταξε κατάματα χωρίς κανένα ίχνος φόβου. Ο φρουρός καθόταν από πάνω του με ένα μεγάλο μεταλλικό μπαστούνι ηλεκτρόδιο στο χέρι του. Γέλασε χαιρέκακα ο φρουρός. «Πες τα όλα. Πες μου που βρίσκονται οι σύντροφοι σου και ίσως να φύγεις από 'δω σώος».
«Όχι».
«Πολύ καλά. Να ξέρεις όμως πως οι υπόλοιποι σύντροφοί σου τα ξέρασαν όλα».
«Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Κανένας από' μας δε θα πρόδιδε τα ιδανικά του. Κανένας από' μας δε θα στερούσε την ελευθερία κανενός».
«Πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει, ακούς. Είσαι τόσο ελεύθερος όσο το ορίζουν οι κανόνες μας».
Σταμάτησε να του μιλάει, δεν υπήρχε άλλωστε νόημα. Παρέμεινε στο υγρό πάτωμα του κελιού να τον κοιτάει συνεχώς κατάματα, λες και προσπαθούσε να διαβάσει την ψυχή τούτον είδε καθώς εκείνος αποφασιστικά ύψωσε το μεταλλικό του μπαστούνι. Όλοι αυτοί οι φασίστες νόμιζαν πως μπορούν να ''συνετίσουν'' κάποιον από το παραλήρημα της πραγματικής ελευθερίας με τα βασανιστήρια και τον εξευτελιστικό εκφοβισμό του σώματος και της ψυχής, πόσο λάθος ήταν όμως.
Έκλεισε τα μάτια του και άνοιξε διάπλατα την καρδιά του. Άδειασε το κορμί του και από το παραμικρό ψήγμα φόβου. Καθώς ο φρουρός κατέβαζε ξανά και ξανά με δύναμη επάνω του το μπαστούνι της ντροπής εκείνος ένιωθε όλο και πιο ελεύθερος.
Ίσως αυτός ο κόσμος δεν χωράει ονειροπόλους.
Ίσως αυτός ο κόσμος να είναι αργά για ν' αλλάξει πλέον.
Ίσως η πραγματική ελευθερία να είναι μια ιδέα στο μυαλό ενός παράφρονα ανθρώπου.
Γιώργος Δερβεντλής
