Rosa Miller's Blog
December 9, 2013
Mijn voorbeeld: Ian Fleming
Dit is mijn eerste blog en ik wil hem graag opdragen aan Ian Fleming, een groot schrijver en een groot voorbeeld voor mij. Ik vind de James Bond films fantastisch en ik sla er geen één over, maar de boeken zijn nog beter...
* Ik hou van de compacte schrijfstijl: veel vertellen in een kleine 200 pagina's, geen woord te veel of te weinig. Waar ik vooral van geniet zijn de passages waar je leest wat er in James Bond omgaat, de gedachten van een 'koude man'. "Bond stak ongeduldig een sigaret op, haalde zijn schouders op en borg al die herinneringen haastig weg in het reeds lang verlopen kaartsysteem van zijn geheugen. Hij was nu volwassen, een man met nare, gevaarlijke herinneringen." (In dienst van Hare Majesteit). Of deze: "En wat nu, vroeg Bond zich af. Hij haalde zijn schouders op om de pijn van de teleurstelling te verzachten -de pijn van de teleurstelling die zoveel erger is dan de vreugde van het succes. Dit was voorbij. Hij moest uit het leven van deze twee jonge mensen verdwijnen en ergens anders een plaats vinden voor zijn koude hart." (Hoog spel)
* De titels van de hoofdstukken. Het lijken wel dichtregels die een prettig contrast vormen met de rest van de schrijfstijl. 'Een fluistering van liefde, een fluistering van haat' of 'Een gouden dag'. Ik vind dat mooi. Het zijn stuk voor stuk juweeltjes waar je een moment bij stilstaat. Bij het zoeken van titels voor de hoofdstukken van mijn debuut heb ik me hierdoor laten inspireren en ik hoop dat als je mijn boek al gelezen hebt, je er iets van in terug herkent.
* De spanningsboog. Zelf heb ik niet zoveel met een verhaal waarbij je tot de laatste bladzijde niet weet wie 'de dader' is. Ik noem dat voor mezelf een 'Agatha Christie' plot: neem de persoon die het minst verdacht is en ja hoor... Het is nauwelijks nog een verrassing te noemen. Ian Fleming pakt het anders aan. Je weet het al op pagina 1, zodra James de opdracht krijgt. Je weet alleen nog niet hoe slecht precies zijn tegenstander is en voor welke verschrikkelijke uitdagingen Bond nu weer komt te staan. Voor het plot van mijn debuut heb ik ook naar Ian Fleming gekeken. Je weet (na verloop van tijd) wie er slecht zijn en wat de doelen zijn, het gaat erom hoe de hoofdpersonen het er van af brengen.
Ik heb al zijn boeken gelezen en een aantal hier op Goodreads gewaardeerd. Ze krijgen natuurlijk allemaal de volle vijf sterren. Het kan niet beter!
* Ik hou van de compacte schrijfstijl: veel vertellen in een kleine 200 pagina's, geen woord te veel of te weinig. Waar ik vooral van geniet zijn de passages waar je leest wat er in James Bond omgaat, de gedachten van een 'koude man'. "Bond stak ongeduldig een sigaret op, haalde zijn schouders op en borg al die herinneringen haastig weg in het reeds lang verlopen kaartsysteem van zijn geheugen. Hij was nu volwassen, een man met nare, gevaarlijke herinneringen." (In dienst van Hare Majesteit). Of deze: "En wat nu, vroeg Bond zich af. Hij haalde zijn schouders op om de pijn van de teleurstelling te verzachten -de pijn van de teleurstelling die zoveel erger is dan de vreugde van het succes. Dit was voorbij. Hij moest uit het leven van deze twee jonge mensen verdwijnen en ergens anders een plaats vinden voor zijn koude hart." (Hoog spel)
* De titels van de hoofdstukken. Het lijken wel dichtregels die een prettig contrast vormen met de rest van de schrijfstijl. 'Een fluistering van liefde, een fluistering van haat' of 'Een gouden dag'. Ik vind dat mooi. Het zijn stuk voor stuk juweeltjes waar je een moment bij stilstaat. Bij het zoeken van titels voor de hoofdstukken van mijn debuut heb ik me hierdoor laten inspireren en ik hoop dat als je mijn boek al gelezen hebt, je er iets van in terug herkent.
* De spanningsboog. Zelf heb ik niet zoveel met een verhaal waarbij je tot de laatste bladzijde niet weet wie 'de dader' is. Ik noem dat voor mezelf een 'Agatha Christie' plot: neem de persoon die het minst verdacht is en ja hoor... Het is nauwelijks nog een verrassing te noemen. Ian Fleming pakt het anders aan. Je weet het al op pagina 1, zodra James de opdracht krijgt. Je weet alleen nog niet hoe slecht precies zijn tegenstander is en voor welke verschrikkelijke uitdagingen Bond nu weer komt te staan. Voor het plot van mijn debuut heb ik ook naar Ian Fleming gekeken. Je weet (na verloop van tijd) wie er slecht zijn en wat de doelen zijn, het gaat erom hoe de hoofdpersonen het er van af brengen.
Ik heb al zijn boeken gelezen en een aantal hier op Goodreads gewaardeerd. Ze krijgen natuurlijk allemaal de volle vijf sterren. Het kan niet beter!
