Soms gaat er weleens wat mis als je geboekt bent voor een optreden en er zijn meer dan twee partijen betrokken. Gister was zo’n dag.

Ik was uitgenodigd om te worden geïnterviewd door een journalist die ook betrokken is bij de homoboekhandel van Amsterdam, in het openbaar tijdens de Shakespeare Club-evenementen die de twee hele weken van ‘s ochtends tot ‘s avonds gehouden worden op het binnenplein van het Amsterdam Museum. Hartstikke leuk, dus ik zei meteen ja, en dacht vast een beetje na over welke antwoorden ik kon geven. De genoemde boekhandel zou ook zorgen voor een boekenkraampje voor het geval de mensen zo geïnteresseerd raakten van mijn ongetwijfeld goed doordachte, onderhoudende en fijnzinnige antwoorden.

So far so good. Maar de dag van tevoren liet de interviewer weten dat hij ziek was, en gister bleek dat ook de boekenstand geen verkoper, noch elektronische betaalmogelijkheden had, alleen boeken. Ik zou een lezing kunnen geven, zoiets schud ik wel uit mijn mouw, al is enige voorbereiding nooit weg (ik moet toch eens een goed verhaal in elkaar draaien en dat uit mijn hoofd gaan leren, dat werkt net iets lekkerder), maar aangezien een bevriende schrijver al laten weten dat ze er ook was, heb ik haar gevraagd of ze me wilde interviewen. Wisselgeld had ik zelf op zak en de bijzonder behulpzame Roeland van de Shakespeare Club regelde een pinautomaat, en ging na afloop zelfs nog met mijn boeken leuren.

Het interview was leuk maar ik had me niet goed genoeg voorbereid (begon met voorlezen terwijl ik nog helemaal niet had uitgelegd waar het boek over ging, gewend aan de journalisten die zich hadden ingelezen, niet aan een publiek dat van niks wist). Leermomentje! Maar utieindelijk liep het allemaal wel los en ik heb nog een paar leuke gesprekken gehad.

Daarna snel een hamburger eten met Jiska van de uitgeverij, met wier aanweezigheid de hele dag ik erg blij was, dit had ik in mijn eentje niet gekund, en richting de Q-factory, waar ik tijdens de Trans Poetry Night nog een stukje zou voorlezen. Dat ging een stuk beter, al miste ook daar de beloofde boekenstand en was er geen Roeland die een pinautomaat regelde, maar mijn verhaaltje zat beter in elkaar. Alleen dat voorlezen… Dat moet echt beter. Daar moet ik op gaan oefenen. Kleine stukjes gaan wel, maar meer dan een pagina wordt lastig. Gelukkig was het een goed gekozen stuk en kwamen er leuke reacties uit de zaal.

Overigens was ik gelukkig niet de enige die een bijdrage leverde. Er werden prachtige gedichten voorgedragen, een aantal essays die zowel onderhoudend waren als tot nadenken stemden (en veel beter voorgelezen dan mijn stuk) en het Trans anthem zat een stuk beter in elkaar dan het Koningslied. Na afloop mooie gesprekken gehad (daar hou ik nog meer van dan van boeken verkopen en signeren), nieuwe vrienden gemaakt en op het nippertje mijn laatste bus gehaald. Ik had ‘s ochtends al Witcher 3 uitgespeeld (na ruim 100 uur spelen…) dus ik kon meteen afgemat naar bed.

Al met al een geslaagde dag, maar stressvoller dan nodig. Maar ach, we hebben het overleefd en het was mooi om mijn steentje bij te dragen!