Διάβαζα τις προάλλες ένα μη λογοτεχνικό κείμενο (όχι αυτό για το οποίο έγραφα εδώ) και ο συγγραφέας ξεχνούσε να κλείσει τη μία στις δύο παρενθέσεις που άνοιγε. Ή ίσως να ήταν η μία στις τρεις. Πάντως ήταν πολλές. Άνοιγαν και δεν έκλειναν πουθενά! Ευτυχώς, νόημα έβγαινε κι έτσι· ήταν σαν πραγματικά να μην χρειάζονταν οι παρενθέσεις ορισμένες φορές. Και το κείμενο ήταν, γενικά, πολύ ενδιαφέρον.

Αλλά αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να ξεχνά να κλείσει παρενθέσεις, γαμώ τα μυαλά του Σκοτοδ...