Εκείνη γυμνή από τον χρόνο
και με τη θνητότητα να κατοικεί κάτω από την τροχιά της.
Όλοι εμείς -κι εκείνος.
Εκείνος λουσμένος με το φως της
και με τις χιλιετίες να κρέμονται πάνω από το κεφάλι του.
Σηκώνει το βλέμμα και αντικρίζει τη λαμπερή σφαίρα.


Τότε, κάτι συνέβη στην πένα του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και ...


“Το αγνό, παγερό φως του ουρανού τάραξε το γατίσιο αίμα του.
Χορεύεις Μιναλλούς, χορεύεις;
Τι τερπνότερο από το να αποκαλέσεις χορό
τη συνάντηση δύο συγγενών;
Κυλιέται στο χορτάρι ο Μινναλούς.
Μόνος, σημαντικός και σοφός.
Και στην αλλαγή του φεγγαριού
υψώνει
την αλλαγμένη ματιά του”






Ο γάτος βγήκε στο σεργιάνικαι η σελήνη στριφογύρισε σα σβούρα∙κι ο πιο στενός της συγγενής,ο μουλωχτός ο γάτος, ύψωσε  το βλέμμα.Ο  μαύρος Μιναλούς κοίταξε τη σελήνηγιατί καθώς αλήτευε κι όλο θρηνούσε,το παγερό της φως στον ουρανόκέντρισε το γατίσιο του το αίμα.Βολτάρει ο Μιναλούς μέσα στη χλόηπατώντας με τη χάρη ενός γόη.Χορεύεις Μιναλούς, χορεύεις;Όταν δυο συγγενείς στενοί ανταμώνουν,τί πιο καλό από ‘ναν εύθυμο χορό;Κι  ίσως να μάθει κι η σελήνη,βαριεστημένη από τις τόσες ρεβεράντζες,κάποια καινούρια χορευτική φιγούρα.Ο Μιναλούς γλιστράει μέσα  στη χλόη,απ’ τό ‘να  φεγγαρόφωτο στο άλλο τρέχεικι η ιερή σελήνη η πάνωθέ τουπως μπήκε σε καινούρια φάση γνέφει.Να ξέρει τάχα ο Μιναλούς ότι οι κόρες των ματιών τουαπό τη μια αλλαγή στην άλλη  όλο περνάνεκαι τώρα ολόγιομες πως θά ‘ναι,  και  ύστεραμισές, ολόγιομες, μισές,  και πάλι έτσι;Ο Μιναλούς γλιστράει μέσα στη χλόημόνος, σπουδαίος, μα και σοφόςΚαι  τ’ αλλαγμένα πάλι μάτια του υψώνειΠρος της σελήνης το  αλλαγμένο φως.
[Η μετάφραση αφιερώνεται στην μικρή Σελήνη-Ρέα Πατρινού, για την οποία και γράφτηκε στις 30 Ιου. 2011. -Σ.Η.] Μετάφραση: Σπύρος Ηλιόπουλος
https://pteroen.wordpress.com/


"The Cat and the Moon" - The Wild Swans at Coole. W.B. Yeats. New York, Macmillan, 1919.
“The cat went here and thereAnd the moon spun round like a top,And the nearest kin of the moon,The creeping cat, looked up.Black Minnaloushe stared at the moon,For, wander and wail as he would,The pure cold light in the skyTroubled his animal blood.Minnaloushe runs in the grassLifting his delicate feet.Do you dance, Minnaloushe, do you dance?When two close kindred meet,What better than call a dance?Maybe the moon may learn,Tired of that courtly fashion,A new dance turn.Minnaloushe creeps through the grassFrom moonlit place to place,The sacred moon overheadHas taken a new phase.Does Minnaloushe know that his pupilsWill pass from change to change,And that from round to crescent,From crescent to round they range?Minnaloushe creeps through the grassAlone, important and wise,And lifts to the changing moonHis changing eyes”