Είναι η άνοιξη, λες. Αυτή φταίει. Σε τυραννούν οι νύχτες της. Ο κόσμος μικραίνει γύρω σου, σε πνίγει, όμως το άρωμα από το γιασεμί που σκαρφαλώνει ύπουλα στο παράθυρο σου, σε λυτρώνει. Ποιος μπορεί να κοιμηθεί την άνοιξη; Εσύ πάντως, αδυνατείς. Κάθε φορά που γέρνεις το κεφάλι σου στο μαξιλάρι, οι σκέψεις ανοίγουν πανιά για … Συνέχεια →