Γράφω φανταστική λογοτεχνία από τότε που ήμουν δώδεκα χρονών, και ακόμα μαθαίνω. Γράφοντας, ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις. Και δεν μιλάω μόνο για τα πράγματα σχετικά με την τέχνη της ίδιας της γραφής. Ναι, σίγουρα μαθαίνεις σύνταξη, ορθογραφία· μαθαίνεις πώς να δομείς μια πλοκή, μαθαίνεις πώς να φτιάχνεις μυθιστορηματικούς χαρακτήρες· μαθαίνεις πώς να δαχτυλογραφείς· μαθαίνεις διάφορα λογοτεχνικά κόλπα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις μέσα στο κείμενο. Όλα αυτά, όμως, είναι αναμενόμενα· είναι μέρος της διαδικασίας της λογοτεχνίας. Τα μαθαίνεις όπως κάθε άλλος τεχνίτης μαθαίνει την τέχνη του και γίνεται ολοένα και καλύτερος σ’αυτήν.

Εδώ αναφέρομαι στα άλλα πράγματα που μαθαίνεις μέσα από τη λογοτεχνία, τα οποία είναι ατελείωτα. Τα σχετικά με τη διαδικασία, αν και είναι κι αυτά πάρα πολλά, δεν είναι ατελείωτα ακριβώς. Από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να έχεις ολοένα και λιγότερα να μάθεις για το πώς να γράφεις. Στην αρχή είναι που ανά πέντε ημέρες κάνεις και μια «τρομερή ανακάλυψη». Μετά δεν έχει πια τρομερές ανακαλύψεις· έχει συνειδητή χρήση των προηγούμενων θησαυρών που έχεις ανακαλύψει.

Τα άλλα πράγματα, όμως, που μαθαίνεις μέσα από τη συγγραφή δεν τελειώνουν τόσο γρήγορα, γιατί είναι πολύ περισσότερα. Είναι... Βασικά, είναι ολόκληρο το σύμπαν.

Συνέχισε να διαβάζεις: http://www.fantastikosorizontas.gr/ko...