Θέλω να έρχεσαι συχνά τα βράδια. Τα καλοκαίρια με πνίγουν. Να περνάς για μια καλησπέρα. Να έρχεσαι να με βλέπεις. Θα με βρίσκεις καθισμένη στην ίδια καρέκλα, σαν φιγούρα από εικόνισμα βγαλμένη· ασάλευτη. Εκεί θα σε περιμένω, έτσι, σιωπηλή και παγωμένη. Προτού περάσεις το κατώφλι να κρεμάς τη σκιά σου στην αυλή, πλάι στο γεράνι. … Συνέχεια →