At the Existentialist Café: Freedom, Being, and Apricot Cocktails with Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir, Albert Camus, Martin Heidegger, Maurice Merleau-Ponty and Othersکتاب "در کافۀ اگزیستانسیالیستی" یکی از جذّاب‌ترین کتاب‌هایی است که تا کنون خوانده‌ام نه آنکه فقط خوانده باشم بلکه با آن زیسته‌ام. خوب یادم هست وقتی فصل سیزدهم، که در آن "کافه نشینان" آهنگ رفتن به عالم بالا می‌کنند، را ترجمه می‌کردم بی اختیار اشک از چشمانم جاری بود تو گویی دوستان دیرآشنایی را از دست می‌دادم. در حقیقت، نویسنده و خالق کتاب چنان فصول قبلی اثرش را با رَگ و پی و جان و دِلِ نقش آفرینان آن سرشته بود که جدایی از آنان و در واقع رفتنِ آنها به وضوح در برابر دیدگانم مجسّم می‌گردید. بعد از آن بارها و بارها، به جهت تصحیح و بهسازی ترجمه، کتاب را خوانده‌ام و با این حال یکی از کتاب های بالینی من است.
سارا بیکول، نویسنده‌ای که از دختربچه‌ای بازیگوش و مکتب گریز به اگزیستانسیالیستی تمام عیار تبدیل شد، پیشتر توانسته بود با کتاب "چطور زندگی کنیم- زندگی مونتنی ..." جای خود را در دل خوانندگان حرفه‌ای و مبتدی، هر دو، باز کند و چیره‌دستی خود را در نوشتن آثار پر معنا و ژرف برای عموم مردم نشان دهد. اینک او با نوشتن کتابی دیگر، هویدا ساخت که جلوه و فروغ کتاب‌های او تصادفی نیست. "در کافۀ اگزیستانسیالیستی" در ابتدای سال 2016 میلادی همزمان در اروپا و امریکا به چاپ رسید و به سرعت در ردیف کتاب‌های پرفروش قرار گرفت. همزمان با ترجمۀ فارسی، کتاب "در کافۀ اگزیستانسیالیستی" به چند زبان مهمّ دیگر دنیا، از جمله آلمانی، ایتالیایی و اسپانیایی ترجمه شد . در نشریۀ گاردین چند نویسنده، آن را به عنوان بهترین کتاب سال 2016 انتخاب کردند و نیویورک تایمز آن را در ردیف دَه اثر برگزیده سال 2016 قرار داد و سرانجام "نیگل واربرتون" فیلسوف بریتانیایی "در کافۀ اگزیستانسیالیستی" را جزء پنج کتاب برتر 2016 در زمینۀ فلسفۀ عمومی، معرّفی کرد و نخستین جایگاه را به این کتاب اختصاص داد .
عجیب نیست که قلم و نوشتۀ بیکول، این گونه پُر طراوت و دلنشین و بالنتیجه پُرطرفدار است. او برای عموم می‌نویسد و به کار خود برکت بیشتری می‌دهد امّا همهْ کس پسند بودنِ آثار او به معنای سطحی بودن و میان‌مایۀ بودن نوشته‌های او نیست. بدیهی است کتابی که پای غول‌های فلسفۀ فرانسه و آلمان، یعنی سارتر ، دوبوار ، مرلوپونتی و ... از طرفی و هوسرل، هایدگر ،یاسپرس و ... از طرف دیگر، را به خود باز کند نمی‌تواند کتابی پیش پا افتاده باشد. امّا اگر بخواهیم ارسطویی فکر کنیم، بیکول نویسنده‌ای است که به مادّه و محتوا، صورت جدیدی می‌زند و به قولی، بادۀ کهنه را در جامی تازه می‌ریزد، گو این که مادّه و مطلب او نیز در خیلی از موارد تازگی دارد و مستند و متّکی به آخرین یافته‌ها و اسناد است، این است که آشنایان با اگزیستانسیالیسم و اهل فنّ نیز از گردش و سیاحت در اوراق این کتاب، دست خالی باز نمی‌گردند.