Η καθοδήγηση της ψυχής και η εξερεύνηση των ιδεών


Ποτέ δεν έγραφα λογοτεχνία για να εκφράσω τις ιδέες μου, πολιτικές ή μη. Ούτε ποτέ έχω γράψει λογοτεχνία ως μορφή ενδοσκόπησης για να λύσω τα ψυχολογικά μου. Ούτε γράφω λογοτεχνία για να καταδείξω κάποιο κακώς κείμενο ή πρόβλημα στην κοινωνία, στην τεχνολογία, στην επιστήμη, ή οπουδήποτε.

Ανέκαθεν έγραφα λογοτεχνία επειδή μου άρεσε η διαδικασία και εκεί που η λογοτεχνία, νοητικά και ψυχικά, σε οδηγεί. Είναι μια ψυχ-αγωγία, με την αρχική έννοια της λέξης αν θέλετε. Είχα διαβάσει μικρός κάποια βιβλία φαντασίας και, αντί να μου προκαλέσουν εκείνο που συνήθως μου προκαλούσαν τα συμβατικά βιβλία – ανία, δηλαδή – μου είχαν προκαλέσει ενθουσιασμό. Και δεν είχα αργήσει να σκεφτώ: Γαμώτο, αυτό θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Είναι γαμάτο!

Και το έκανα: και ακόμα το κάνω. Επειδή είναι γαμάτο.

Αλλά τι σημαίνει «γαμάτο»; Μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα αναλόγως την περίπτωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω ότι σημαίνει ψυχαγωγία με την αρχική έννοια της λέξης: οδήγηση της ψυχής προς μέρη που αλλιώς δεν θα πήγαινε: οδήγηση του νου προς μέρη που αλλιώς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί. Αυτό είναι κάτι που το κάνει κάθε μορφή λογοτεχνίας· αλλά η φανταστική λογοτεχνία (συμπεριλαμβάνοντας την επιστημονική φαντασία και όλα τα είδη και υποείδη) το κάνει ιδιαίτερα καλά.

Η συγγραφή με ψυχαγωγεί περισσότερο από την ανάγνωση. Ανέκαθεν έτσι ήταν. Αν η συγγραφή δεν σε ψυχαγωγεί, μου φαίνεται τελείως ανούσιο να γράφεις, ειδικά λογοτεχνία.

[Συνέχισε να διαβάζεις ➜ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...