September 14, 2021  · Shared with Publicדערלויב מיר אַ טאַפּ טאָן, אַ טאַפּטאָן דײַן נפשדײַן נפש וואָס חשקט מיט חשק פון בראשיתוואָס רײַסט זיך אַ בענטש טאָן, אַ בענטשטאָןדי וועלטפון זונען צעהעלטאון מיט שטראָמעןצעקוועלטדערלויב מיר,דערלויבמיראַנטדעקן דײַן נפשבאַפרײַען פון מאַנגלאיר קוואַליקע שפעפון אונטן, פון אויבןפון ערב בראשיתדערלויב מיר, דערלויבמיר,מײַן מקודשת

August 25, 2019  ·
Shared with Publicדער גרויסער נס פון דײַן באַרירפון דײַן פאַרלאַנג, וואָס איך דערשפּירפון דײַן געזאַנג, וואָס איך דערהערדערגרייכט העט ווײַט צו מיר אַהער
בעת איך, פאַרוואָרפן אין דער פרעמד,דריי זיך אַרומעט שטאַרק פאַרשעמט
ווײַל אָפּגעזונדערט, ווײַט פון דיר,אין אומדערטרעגלעך ווײַטער ווײַט --בלײַב איך פון זיך אַליין פאַרפירטחוכא ותּלולה פאַר די לײַט
נאָר כּלא־ידע בלײַבן זייווײַל עלנט שטיל איז מײַן געווייןהגם איך פיל, דערהער, דערשפּירדעם גרויסן נס פון דײַן באַריר
April 7, 2018  · Shared with Publicס'גייט אויס די נשמה, מיין ליבע, נאָך דירדי גראַמען צעקלינגען זיך קויםאַ פויגל אין אייגענעם נעסט זיך פאַרווירטאויף נאַקעטן צווייגל פון בויםצי קאָן דען צעווייען דער ווינט דעם פאַרלאַנגצו קומען, מיין ליבע, צו דירצי קאָן ער דען שענקען דער וועלט דאָס געזאַנגפון ליד וואָס זיין טיאָכקע ס'פאַרלירטס'גייט אויס די נשמה, אַ קלאַפּ נאָך אַ קלאַפּ,און ס'האַרץ זיך אויפרייסן איז גרייטאַ פויגל געפאַנגען, פון בענקשאַפט פאַרכאַפּטאָנמאַכטיק די פליגל צעשפּרייטצי קאָן דען די בענקשאַפט פאַרבלאָזן דער ווינטצו לינדערן מילד דעם פארלאַנגצי קאָן ער פאַרוואַנדלען דעם ווייטאָג־און־ווינדאין אַ תפילה וואָס היילט מיט געזאַנג
May 10, 2019  · Shared with Public\אויסרעדאַגירט\ס'גייט אויס די נשמה...(מען קאן דאָס זינגען לויט דער מעלאָדיע פון "מאַרגאַריטקעס")ס'גייט אויס די נשמה, מײַן ליבע, נאָך דירדי גראַמען צעקלינגען זיך קויםאַ פויגל אין אייגענעם נעסט זיך פאַרלירטאויף נאַקעטן צווײַגל פון בויםצי קאָן דען צעווייען דער ווינט דעם פאַרלאַנגצו קומען, מײַן ליבע, צו דירצי קאָן ער דען שענקען דער וועלט דאָס געזאַנגפון ליד וואָס זײַן טיאָכקע כ'דערשפּירס'גייט אויס די נשמה, אַ קלאַפּ נאָך אַ קלאַפּ,און ס'האַרץ זיך אויפרײַסן איז גרייטאַ פויגל געפאַנגען, פון בענקשאַפט פאַרכאַפּטאָנמאַכטיק די פליגל צעשפּרייטצי קאָן דען די בענקשאַפט פאַרבלאָזן דער ווינטצו לינדערן ווייטאָג מיט קלאַנגצי קאָן ער פארוואַנדלען די צײַט וואָס פאַרשווינדטאין אַ תפילה וואָס היילט מיט געזאַנגס'גייט אויס די נשמה, מײַן ליבע, נאָך דיראיר ליד ווערט פאַרשטומט אינעם רויםאַ פויגל פאַריאָמערט מיט פליגל צעפירטאויף נאַקעטן צווײַגל פון בוים

March 5, 2019  · Shared with Publicגעקומען אינדערפרי דיך קושן כ'אײַל זיךאויך גרייכנדיק העט שפּעט צו דיר דעם קײַלעךפון מײַן פאַרלאַנג דערלאַנג איך דיר, מײַן ליבע,און האָפן כ'האָף אַז כ'ווער דיר ניט דערווידער.זיך טוליענדיק צו מיר, הייבסט אָן צו פליעןאון אומעט מיטן טרויער רײַסן קריעהווײַל דו אין מיר און איך אין דיר פאַרוואַנדלטדערפליען צו די אייביק בלויע ראַנדןאון אין דעם בלאָ פון געטלעכער נגינהדערגרייכט צום תוך פון מענטשלעכן געוואַנדלדערלאַנגען מיר צום אומזינס קלאָרן זינעןוואו פאַוועס גריסן ראַזישנקעס מיט מאַנדלעןגעזען זיך אויף א ווײַל און גלײַך געפאַנגעןדו – מיר אין ליד. איך – דיר אין די געזאַנגען

November 14, 2018  · Shared with Publicדער הייסער גלי פון דײַן פאַרלאַנגאיז מײַן געראַנגל, מײַן געזאַנגדאָס אויסגעשריי פון דײַן פאַרלוסטבריט אָן אַן אויפהער מיר אין ברוסטאון אַלץ וואָס איז געווען אַמאָלמיט אַלץ וואָס וועט אַמאָל נאָך זײַןווערט צוגעקאָוועט אײַזן־שטאָלצו דײַן אומענדלעך עכטער שײַןאון ווייסן ווייס איך – ביזקל סוףכּל־זמן די וועלט אַ קיום האָט(פאַר פרעכקייט מײַנער מיך ניט שטראָף):דו ביסט מײַן טײַוול און מײַן גאָטאון איך בין דיר – אַן אַדערויףפון אַלץ וואָס חן און זין פאַרמאָגט

July 1, 2020  · Shared with Publicדאָס איז דאָס לעצטע ליד אויף הײַנטמ'דערזעט שוין באַלד די שטערןדאָס טאָג געיעג ווערט ווידער ווײַטדי שטילקייט טוט זיך מערןאון ס'עקט דער אָוונט זיך מיט נאַכטבעת זעלטן וואו לאַמטערןצעפינקלט שפּרייט פון ליכט די פּראַכטמיט חשכות טוט זיך ווערןאון אין דעם מונטערן פאַרגאַנגפון לאַנגן בין־השמשותליכטיקט אין דיר טיף דער פאַרלאַנגצו גרייכן צום ממשותדאָס איז דאָס לעצטע ליד אויף הײַנטביז העלע זון אויפסנײַ דערשײַנט.
April 8, 2020  · Shared with Publicכ'האָב ניט געוואוסטאון כ'האָב געוואוסטאונטער דער הויטטיף, טיף אין ברוסטאַז דו ביסט דאָאַז איך זוך דיךדי אויגן דײַנעדײַן געזיכטאַז ערשט מיט דירמיט דיר, מיט דירוועל איךגעפינען גלײַכגעוויכטאַז אָפן איז פאַר מיר דײַן טירדײַן בליקדײַן האַרץ, דײַן גוףדײַן דיךכ'האָב ניט געוואוסטנאָר כ'האָב געפילטאָן דיר איז פּוסטאון אויסגעשפּילטמײַן קולמײַן קלאַנגאון מײַן געזאַנגאָן בויגזאַמקייטפון דײַן פאַרלאַנגאָן דעם געפאַנגפון דײַן באַרירווי ווייניק בין איך ווערט אָן דיראָן דײַנע הענטפרעכע פאַרשעמטוואָס ראַטעווען מיךאויס דעם קלעםכ'האָב ניט געוואוסטכ'האָב ניט געאָנטאַז זײַן אָן דירכ'האָב ניט געקאָנטאון אָט אַצינד דײַן ליכט איז גרויסאָן דירכ'בין בלינד,פאַרחושכט, אויסאיז זאָג איך דירקום, קום אַרויספרימאָרגן בענטשט אונדז באַלד מיט טוימיט טוי פון געטלעכן באַשאַףאף על פּי כןכן על פּי אף

באריס קארלאווJuly 8, 2017  · Shared with Publicשוין צו שפּעט צו שלאָפן,כאַפּ זיך, בעסער, אויף,נעם שרײַב־אויף די סטראָפן,דײַן ליבער מוזעס רוף:"יעדער אַטאָם אָטעמט,יעדער שפּאַן זיך שפּינטצווישן שײַן און שאָטן,צווישן בלום און בין.כאַפּ זשע אויף זיך, ליבער,מונטער שטעל זיך אויףווערטער ווערן לידער,נשמהדיק – דער גוף."נאָר ווי זשע זאָל איך, ליבע,זיך אָפּטרייסלען פון שלאָףקומסט דאָך אַהין אַריבערצו חלום ווי צום סטראָף?אין פיבער פון מײַן בענקשאַפט,אין טרוים פון מײַן געזאַנגדער וואָר אַליין ז'צו ענג שויןצו לעשן דעם פאַרלאַנג – צו זײַן מיט דיר אינאיינעם,מיט דיר, מיט דיר, מיט דיר,בעת ווײַטקייטן צעשיידןאונדז ביידן אָן אַ שיעור."גענוג, גענוג שוין שלאָפן",די מוזע רוימט מיר אײַן,גוטהאַרציק טוט זי האָפןאַז כ'וועל אַ מענטש נאָך זײַן.[image error][image error]All reactionAugust 6, 2018  · Shared with Publicאין יעדן קלאָנג, אין יעדן שאָרךדערשפּירסט דעם דראַנגצו נאָך, צו נאָךאין יעדער תנועה – אַ געזאַנגאין יעדן אָפּהילך – אַ פאַרלאַנגאון טאָמער קומט שוין אָן די שעהווען אַלץ איז דאָנאָר דו – ניטאָפאַרבלייבן בלייבט דעם בוראס האָרךצו יעטוויד קלאַנגצו יעטוויד שאָרך




February 12, 2019  · Shared with Publicדי גראַמען צעקרישלען זיך פּלוציםאון ס'דאַכט אַז דאָס פליען ווערט שווערדער אָטעם מיט לונגען צעבוצקעטדער אַטאָם – באַלד שפּאַלט זיך אויך ערנאָר אָט – טרעפט אַ נס – דו, דערהיט איםדעם וואונדער פון בלויען באַגיןדעם בראשית־פאַרלאַנג אַלגאָריטםפון טרוים וואָס באַפליגלט דעם זין און ס'ווערט דיר דאָס פליען געהאָלפןדי פליגל באַוועגן זיך גרינגדי ווײַטקייטן מער ניט צעוואָרפןצעווישן אַטהער און אַטהין. די גראַמען זיך קרישלען נאָר פּלוצים:וואָס קרישלען, ווען קרישלען? – תּרוצים!.