Duvarlar benim ikinci romanım.

Yaşamaklar'dan öncesine, 70'li yıllara, günümüze o günlerden miras kalan yüklere bakmaya çalıştım. Umarım seversiniz Duvarlar'ı.

Halil, Birgül, Oğuz, Aysel. Size anlatacakları şeyler var.

"Keşke ben de gidebilsem. Bakakaldım taksinin ardından. Üstüm başım harap. En sevdiğim montuma çamur ve kan ve ne olduğunu bilmediğim dünya lekeleri bulaşmış. Hayat üzerime kusmuş. Bir arabam olsaydı keşke, atlasaydım, canım istediğinde çekip gitseydim. Denizi olan bir yere. İnsan nereye gidebilir ki Aysel? Arabalar ya da trenler veya otobüsler nereye gider? İnsan neyden, ne kadar kaçabilir ki? Arabalar da, gökte asılı duran uçaklar da, denizde ağır ağır süzülen gemiler de bir yere gitmez. Gidemez. Dünyadan kaçılmaz, dünyadan ve onun ölümcül günahlarından kurtulamazsın. İnsandan kaçamazsın. İnsan varsa dünya vardır ve dünya oldukça insandan kaçamazsın. Dünyadan kaçamazsın ve arabalar bir yere gitmez Aysel. Sahil kasabalarına gitmez. Uzak diyarlara, ayaklarına taşların batacağı serin derelere, yükseklerde yalnız başına yaşayıp giden ağaçların gölgesine gitmez. İnsan uzaklaşamaz. İnsan uzaklaşmayı hayal eder ve o hayaller her zaman kırılır. İnsan kırılır. Kürdan gibi. Çıt diye."

Satın almak için tıklayınız.