Υπάρχει τέλος στις ιστορίες και τις παράπλευρες ιστορίες;

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολλούς συγγραφείς φαντασίας: Ξεκινούν να γράφουν μια ιστορία σε έναν φανταστικό κόσμο και, καθώς η ιστορία προχωρά, όλα αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο ζωντανά μες στο μυαλό τους. Αναρωτιούνται για το παρελθόν και το μέλλον των χαρακτήρων τους, και για το από πού κρατά η σκούφια τους και ποιους συγγενείς και γνωστούς μπορεί να έχουν. Αναρωτιούνται για το τι γίνεται σ’εκείνη την περιοχή του φανταστικού κόσμου που είναι λίγο πιο πέρα από την περιοχή όπου διαδραματίζεται η ιστορία που γράφουν. Aναρωτιούνται και για ακόμα πιο μακρινά μέρη, και για άλλες ιστορίες που θα μπορούσαν να εκτυλίσσονται εκεί.
Αυτό είναι σημάδι ότι το φανταστικό σκηνικό δεν είναι πλέον απλώς ένα φανταστικό σκηνικό, αλλά ένα ζωντανό σκηνικό. Έχει πάρει τη δική του ζωή μέσα στη σκέψη του συγγραφέα, σχεδόν σαν ένας δαίμονας μέσα στο κεφάλι του.
Δεν συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο στους συγγραφείς φαντασίας· και οι συγγραφείς συμβατικής λογοτεχνίας μπορεί να το πάθουν: να σκέφτονται διάφορες προεκτάσεις της ιστορίας τους προς διαφορές πιθανές κατευθύνσεις. Αλλά στους συγγραφείς φαντασίας νομίζω ότι συμβαίνει πιο συχνά, γιατί γράφουν για φανταστικούς κόσμους που συνήθως κεντρίζουν την περιέργεια και τη δημιουργικότητα.

[Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...