Αργές και γρήγορες γραφές
Κάποιοι συγγραφείς γράφουν γρήγορα, κάποιοι αργά. Σε αυτό το άρθρο φοβάμαι πως θα είμαι προκατειλημμένος. Κάνοντας σύγκριση ανάμεσα στη γρήγορη και στην αργή γραφή, δεν μπορώ να βρω και πολλά πλεονεκτήματα της αργής. Ίσως να φταίει που πάντα ήμουν γρήγορος συγγραφέας.
Υπάρχουν πολλές προκαταλήψεις για τους γρήγορους συγγραφείς. Υπάρχει, κατ’αρχήν, εκείνο το παλιό γνωμικό που μας λέει ότι «το καλό το πράγμα αργεί να γίνει». Όπως όλα τα γνωμικά, όμως, δεν αληθεύει πάντα. Όταν εδώ μιλάω για γρήγορη γραφή, δεν μιλάω για βιαστική γραφή, Έχει τύχει να μου πουν «Γιατί βιάζεσαι να το τελειώσεις;» ή «Άσ’ το να ωριμάσει». Αλλά ποτέ δεν βιάζομαι να τελειώσω τίποτα· απλά γράφω με τον φυσιολογικό μου ρυθμό. Και πάντα θέλω να δω τι θα γίνει παρακάτω στην ιστορία που γράφω: και ο μόνος τρόπος για να το μάθω αυτό είναι να γράψω κι άλλο. Όσο για το να «ωριμάσει», τι είναι, ρε παιδιά; Φρούτο; Η ωριμότητα έρχεται μέσα από την ίδια τη διαδικασία, μέσα από την ίδια την πράξη, όχι από την απραξία. Και η συγγραφή είναι πράξη.
Υπάρχει η προκατάληψη ότι αυτός που γράφει γρήγορα γράφει βιαστικά, δηλαδή τσαπατσούλικα, απρόσεχτα, όλο λάθη πάσης φύσεως. Δεν είναι αλήθεια. Όταν μιλάω για γρήγορη γραφή, δεν προτείνω κανείς να κάνει κάτι λιγότερο από το καλύτερο δυνατό που μπορεί εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Ούτε να γράφει πιο γρήγορα απ’ό,τι μπορεί. Απλώς να μη χρονοτριβεί, να μη χάνει χρόνο άδικα. Δεν θα ωριμάσει αν το αφήσεις «στο συρτάρι». Το πιο πιθανό είναι ότι μπορεί να ξεχαστεί και να σαπίσει.
Η γρήγορη γραφή δεν είναι κακογραφία. Λέγοντας γρήγορη γραφή, εννοώ ότι πρέπει – φυσικά – να είναι και καλή. Δεν έχει νόημα να γράφεις κάτι αν δεν το γράφεις όσο καλύτερα μπορείς.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...