Και το κεφάλαιο έχει το δικό του ενδιαφέρον
Όπως έχω κατά καιρούς πει, υπάρχουν πάρα πολλά αναπάντητα ερωτήματα για το πώς γράφεις λογοτεχνία (ή, μάλλον, για το πώς γράφεις γενικά). Ερωτήματα στα οποία, αν και μπορούν να δοθούν διάφορες απαντήσεις, αυτές οι απαντήσεις δεν είναι δυνατόν ποτέ να είναι πλήρεις ή απόλυτες. Συνήθως, είναι υποκειμενικές ή σχετικές.
Ένα τέτοιο ερώτημα είναι και το Πού αλλάζεις κεφάλαιο. Ίσως από τα πιο δύσκολα να απαντηθούν βάσει σκληρής λογικής, αλλά επίσης από τα πιο εύκολα να απαντηθούν διαισθητικά. Οι περισσότεροι συγγραφείς δεν το σκέφτονται καν· απλώς αλλάζουν κεφάλαιο εκεί όπου νομίζουν ότι πρέπει. Και υπάρχουν και κάποιοι συγγραφείς που δεν χωρίζουν καθόλου τα βιβλία τους σε κεφάλαια (όπως ο Terry Pratchett, αν δεν κάνω λάθος): τα αφήνουν ως μια συνεχόμενη ροή κειμένου.
Εδώ, οπότε, θα αναφέρω μερικές νοοτροπίες για το πού αλλάζεις κεφάλαιο και για το τι είναι το κεφάλαιο. Γιατί και τα δύο μεταβάλλονται, δεν είναι σταθερά. Εξαρτώνται από το άτομο που γράφει, αλλά και από την περίοδο στην οποία βρίσκεται. Σε παλιότερες εποχές, νομίζω πως αντιλαμβάνονταν το κεφάλαιο λιγάκι διαφορετικά απ’ό,τι το αντιλαμβανόμαστε σήμερα.
Όλα όσα θα αναφέρω, φυσικά, αφορούν στη λογοτεχνία και μόνο, όχι σε άλλα είδη γραφής, όπως το δοκίμιο ή το επιστημονικό ή το δημοσιογραφικό κείμενο. Αυτά είναι... άλλου μάγου ευαγγέλιο.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...