Η σχέση της φανταστικής λογοτεχνίας με τη φανταστική ζωγραφική

Από μικρός (και μάλλον αυτό συνέβαινε περισσότερο όταν ήμουν μικρός παρά τώρα που έχω γεράσει) όταν έβλεπα εικόνες – πίνακες φαντασίας, κυρίως, αλλά οτιδήποτε ουσιαστικά – άρχιζα να φαντάζομαι ιστορίες για να γράψω. Το ίδιο μού συνέβαινε, αρκετές φορές, και όταν έβλεπα ταινίες – το οποίο σήμερα πλέον μου συμβαίνει πολύ σπάνια. Το ίδιο έχει τύχει να μου συμβεί, ακόμα πιο σπάνια, και όταν διαβάζω τις επικεφαλίδες των εφημερίδων στα περίπτερα. Δεν αστειεύομαι. Μου συνέβη πρόπερσι, μάλιστα, και από εκεί ξεκίνησε μια σειρά που γράφω τώρα. Είναι, όμως, πολύ σπάνιο, όπως είπα.
Εδώ θέλω να μιλήσω μόνο για τις εικόνες, και κυρίως για τους πίνακες και τις εικονογραφήσεις φαντασίας. Η σχέση της φανταστικής λογοτεχνίας με τη ζωγραφική ήταν ανέκαθεν πολύ στενή, νομίζω. Δεν χρειάζεται καν να το παρατηρήσεις, αν είσαι κι ο ίδιος συγγραφέας. Το αισθάνεσαι, συνήθως, όπως εγώ το αισθανόμουν από μικρός. Όταν έβλεπα έναν πίνακα με έναν δράκο κι έναν ιππότη το μυαλό μου άρχιζε αμέσως να κάνει ιστορίες. Ήταν σαν να έχω πάρει ψυχοτρόπα.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα στο διαδίκτυο – το παλιό διαδίκτυο, λίγο πριν από το 2000 – ήταν να μαζεύω όσες περισσότερες εικόνες φαντασίας μπορούσα να βρω. Καθόμουν και τις κατέβαζα μία-μία, αργά-αργά – γιατί τότε το διαδίκτυο ήταν αργό, όχι όπως σήμερα. Δεν το θεωρούσα, όμως, χάσιμο χρόνου. Η κάθε εικόνα ήταν σαν μια μαγική πύλη για να οδηγηθείς στους δικούς σου κόσμους, για να σου δώσει ανεξάντλητη έμπνευση.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...