Όσα έγραψα στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου ισχύουν κυρίως για τη διεθνή αγορά. Στην Ελλάδα δεν ισχύουν και τόσο. Πόσες φορές έχετε ακούσει εδώ να λένε σε συγγραφέα να «προσαρμοστεί στην Αγορά» ή να τον ρωτάνε «σε ποια αγορά απευθύνεται»; Ποτέ, ουσιαστικά.
Διότι δεν έχουμε Αγορά για τα βιβλία. Ναι μεν πωλούνται βιβλία αλλά κανένας συγγραφέας – ειδικά λογοτεχνίας – δεν μπορεί να ζήσει, ή να βγάλει αξιοσημείωτο εισόδημα, από αυτά. (Ή, αν κάποιος το καταφέρνει – που δεν ξέρω ποιος είναι – σίγουρα πρόκειται για εξαίρεση και ούτε κατά διάνοια μπορεί να θεωρηθεί κανόνας.)
Το γεγονός ότι δεν έχουμε ουσιαστικά Αγορά θα μπορούσες να πεις ότι, από μια μεριά, μας απελευθερώνει (παρότι μας χρεοκοπεί), αλλά δυστυχώς ούτε αυτό συμβαίνει. Η Αγορά που έχουμε είναι μια ψευδής αγορά βιβλίων η οποία βλάπτει τα βιβλία και τη λογοτεχνία αλλά με άλλο τρόπο. Δημιουργεί φαινόμενα που είναι μολυσματικά, θα μπορούσες να πεις.
Κατά πρώτον, υποτίθεται πως το να είσαι συγγραφέας «δεν είναι δουλειά». Υπάρχει η νοοτροπία «Άσε, παιδάκι μου, τώρα αυτές τις σαχλαμάρες και πιάσε καμιά πραγματική δουλειά». Και, εν μέρει, αυτό είναι σωστό, γιατί από κάπου, κάπως, πρέπει να βγάζεις χρήματα για να ζεις. Όμως δεν είναι γενικά σωστό· αποθαρρύνει τους συγγραφείς και, ως επακόλουθο, βλάπτει το βιβλίο. Πολλοί συγγραφείς, πολλοί που θα μπορούσαν να ήταν αληθινοί συγγραφείς, δεν τα καταφέρνουν εξαιτίας αυτής της κακιάς νοοτροπίας, λόγω κοινωνικών ή οικονομικών συνθηκών. Μια πιο καλή νοοτροπία για την (άσχημη) περίπτωση της χώρας μας θα ήταν «Βρες άλλο τρόπο να ζεις αλλά γράφε και συγχρόνως». Πόσο συχνά, όμως, το ακούς αυτό; Καθόλου συχνά.
[Συνέχισε να διαβάζεις] ➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/k...