Η άνωθι πάλαι ποτέ λουσάτη καρέκλα ήταν στημένη σε δρόμο της γειτονιάς μου, μπροστά ακριβώς απ' το σύνθημα στον τοίχο εγκαταλελειμμένου πρώην κυβερνητικού κτιρίου. Στάθηκα να τη φωτογραφίσω, αναζητώντας την καλύτερη γωνία. Δίπλα στο πεζοδρόμιο ήταν παρκαρισμένο ένα αμάξι, το οποίο δεν είχα προσέξει. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού και μισοβγαίνει έξω μια γυναίκα.

"Τι κάνετε;" με ρωτάει αυστηρά, αιφνιδιάζοντάς με.

"Φωτογραφίζω την καρέκλα", της εξηγώ το προφανές.

"Γ...