طبق معمول بپایید و بهاری باشید

این هم غزلی با حال و هوای بهار، پیشاپیش پیشانی بهار را می بوسم از همین راه نزدیک و سجاده اش را باز می گذارم تا شامگاه شب آخر زمستان. مهرم را می گذارم کمی عقب تر و منتظر می مانم تا نمازم را به امامت خود بهار ادا کنم. الهی به حق فروردین و به حق اسفند که آتش عشق را در دلهای مان نمیران و ما را فردای قیامت با اردیبهشت محشور گردان . به حق بهار و آل بهار آمین.

بهار از سمت دانایی می آید با گل سوسن
سراپا چشم خواهد شد زمان، چشم زمین روشن

بهاری تازه می آید پر از سوری پر از سنبل
پر از ریحان پر از نعنا پر از ختمی و آویشن

پر از شب بو و سنبل طیب و عناب و زبان گنجشک
پر از کوکب پر از میخک پر از لاله پر از لادن

بهاری تازه می آید به دستش لاله عباسی
گل شیپوری و نرگس شود پیراهن گلشن

قرنفل ها و مریم ها و زنبق ها و گلپرها
همه سر می نهند آهسته روی شانه های من

خداحافظ گل یخ، السلام ای رازقی، رعنا
سلام الله ای نسرین ، سلام الله ای سوسن