Biz yetimler, tek kollu boksörler

Saye-i safkında yetiştik o cangılın

Sevildik yeterince, böylece bildik yeterince sevilmek hiç sevilmemektir

Bildik, bildikçe bilendik

Kan portakalları büyütürken, ne fuzuli izahatti bize elmalarla armutlar toplanmaz

Vicdansız değildik, biz bu vicdansızlığı hakkettik

İbret değil veridir bize Habil ile Kabil

Biz yetimler, tek kollu boksörler

Hayaletler büyüttü bizi

Ve “yaşayanların gözünde ölüler, her an yeniden ölürler”

Şimdi o hatıranın saye-i safkında üşüyorum

Kışlanın önünde redif sesi var

Başım ağır geliyor, düşüyorum