bütün Mecnunların en “yanlış Leyla”sıydım

muhtemelen bir yerde belimi doğrultacaktım

reçetemi yazanı bulup boğazlayacaktım

burada aşk yetişmiyor hiç.

balın içine sinek düşmüştü, hangisine üzülmeliydim

operasyon başarısızlıkla sonuçlanmıştı ve suni teneffüs yetersizdi

şimdi burada bir sinek kanat çırpmayı bıraksa diyordum

dünyanın diğer ucunda havasızlıktan ölürler mi

nedense payımda abartılı genellemeler, yanlış anlaşılmalar

ve bu konuda hiçbir bilgim yoklar çok fazla bizdeler

mutfaktaydım ve kimsenin haberi yoktu, bir sineğin

bir gece, bir uçuşu tamamlamadığından, öldüğüne

balın içinde.

mezarlık çiçekçisiydim ve ölüler hakkını veriyordu tohumların

çürümesine müsaade etmeden karınlarına çekiyorlardı kökleri

kafama incir ağacı diksinler istiyordum nalları diktiğimde

koşmayı bıraktığında çünkü bir tek, meyve düşmeli insanın üstüne

tanrım beni ödüllendirdin, Allah çok razı olsun senden

savaş meydanında değnekçiydim, gelme gelme gelme dur!

burada kutunun içindeydim ve deneyin bir parçasıydım

ağzıma damlatılan suyu çoktan devirmiş olmalıydım

savunma sanatında yeteneksizdim, yoksa çoktan sıyırmıştım

belki çoktan sıyırdım, savunma sanatında yeteneksizdim

nedense payımda kararsızlıklar, buna bağlı gelişen ani kararlar

çok travmatikler ve çocukluğa bağlı tepkimeler, hep bizdeler

kutunun içindeydim ve deneyin bir parçasıydım

kimsenin haberi yoktu, gizli yeteneklerimden

içime mikroplar salıyorlardı, faydam olsun diye insanlığa

pardon diyesim vardı, beni kutudan azad ederseniz,

dünyanın bütün hastalarına kitap okuyabilirdim.

reçetemi yazanı bulmuştum, saldırma sanatında hızlıydım çok

yumruğumu kaldırmıştım, kapıya indirecektim, kapı aralanmıştı

savaş meydanında değnekçiydim, kendimi talan edip nihayet

ganimetimi kucaklamıştım.

insanlığı kurtarmıştım

aşksızlıktan

bir tek ben alkışlıyordum.