“حسرت می‌خورد به چرخی که در شبانه‌روز حتما می‌گشت و او در هیچ‌ کجای آن جا نداشت، به سکوت خو می‌گرفت و آن‌قدر بی‌حضور شده بود که همه فراموشش گرده بودند. انگار به دنیا آمده بود که تنها باشد.”