“Σα θες τον Ήλιο να έβρεις, πρέπει να κρατάς το κεφάλι χαμηλά. Να γεμίζεις της ταπεινοφροσύνης το πιοτό και να πίνεις. Κι αν καθόλου δεν ξεδιψάς, μη νοιαστείς. Γιατί γνωρίζεις πως, η έπαρση, η αλαζονεία παραμονεύει. Κι αν σε κυριεύσει, τότε όλα τα έργα, όλη σου η ζήση, παραμένουν φύσημα στον άνεμο, κούφια. Γι’ αυτό λοιπόν, έχε τα μάτια χαμηλά μα τα χέρια τεντωμένα ψηλά για να ξεκορφίσουν στην Ουσία της δίκης σου ζωής. Πάρε την ευθύνη και πες: «Εγώ! Εγώ, ταπεινά απλώνω το χρυσό σεντόνι των αξιών και προβάλλω την ψυχή μου, την ψυχή αλάκερης της ανθρωπότητας, στην Αυγή των πάντων, στον Ήλιο. Και έτσι, ας καούν στην μεγαλύτερη Ευτυχία.»”